34 బిల్వమంగళ [అం 2
చింతా - ఓసి, నీచిన్నతనము కూల! సంగతిగ్రహించ లేకపోయినావు-సాయంత్ర మా మొద్దును బంపినాడు, నే నెవడినైనా సరసుని పెట్టుకొన్నానేమో స్వయముగా చూడవలెనని అర్ధరాత్రికి తానే దయచేసినాడు.
బిల్వ - చింతామణీ, నిజముగా నిన్నుచూడ వచ్చినాను సుమా.
చింతా - (ముక్కు మూసుకొని) అబ్బా! ఈ దుర్గంధ మేమిటి? (ముగ్గురూ పోవుదురు)
బిచ్చ - చూచినావా? ఎంత మూర్ఖుడవో. సంతకి సన్నజాజులు తెస్తారు, కాని చవిటిమన్ను తెస్తారా? ఇంకా ఆలోచనెందుకు? బయటికి పద, లేకుంటే చీపురుదెబ్బలు తప్పవు. నేనూ వత్తునుకాని నాకింకా ఆశ పోలేదు. (దాసి వచ్చును)
దాసి - అబ్బే! అయ్యగారు ఒంటికేదో పూసుకొని రాలేదుకదా? ముక్కులో నరాలు కుళ్ళిపోతూన్నవి. శవము కంపు!
(చింతామణి వచ్చును)
చింతా - దాసీ, కుళ్ళిన మాంసమే! పురుగులు గులగులలాడుతూన్నవి. పక్కంతా పాడైంది. ఇల్లంతా పాడు కంపు - ఏలాగు పోతుందో?
సాధు - దాసీమణీ, నేను పోనా?
చింతా _ ఈశవ మెవడు ? వీడినికూడా పంపినాడా?
