మీరు నాస్తికులు, భవసింధునిమగ్నులైనవారు గాన మీకు నెఱింగించెద.
మునీంద్రజుష్టంబైన జ్ఞానంబును త్రయీమారనర్థంబైన జ్ఞానంబు
నకు ననన్యభావం బంగీకరింపవలయు; నెద్దియైన మనంబున నానా
విధంబుగా దోచియుండు నదియుఁ బ్రయత్నంబున నొక్కటియే;
బ్రహ్మం బాత్మాకార్యం బగుటంజేసి బ్రహ్మంబె కా నెఱుఁగందగు. దాని
నొకానొకప్పుడు మఱువరాదు. మలినంబైన మనంబు బృథక్కుఁగా
దెలిపి యాత్మను మోసపుచ్చు; నిది మనస్స్వభావంబు. ఇది యప్ర
మత్తులై యెఱింగి తత్ప్రతికూలంబుగానే యాచరించి దానిని
గ్రహింపవలయు; ఎవ్వండు వస్తువు విభిన్నంబుగాఁ జూపుచు
మలాఢ్యంబైన మనస్సుఁ బ్రవర్తిల్లంజేయునో వాఁ డామనంబునకు
మాలిన్యంబు భవవిభావమాలిన్యంబైన వాసన యని యెఱింగి యా
వాసన వొడమకుండ మనోనిరోధంబు సేసి శోధింపవలయు; నెవ్వండు
వస్తువు విభిన్నంబుగాఁ జూపుచు నందు నభేదదృష్టియై ప్రయత్నుండై
యుండునో వాఁడు మాలిన్యంబు దప్పి సుఖియగు. పూర్వస్థిత
మాలిన్యప్రణాశనంబున మనంబు దృఢంబై ప్రశుద్ధబోధనంబు
నొందు. ప్రశస్తంబగు నామలప్రణాశనంబు మనంబు నిరోధింపక
పుట్టదు, గాన మనోనిరోధంబు సేయవలయు; మనోనిరోధం బనంగా
మనంబు నిర్విషయంబై యుండుట ఇది సేయ దుష్కరం; బుపాయం
బులం గాని సాధింపరా; దాయుపాయంబు లైదుతెఱంగులైన గుణం
బులైయుండు; జ్ఞానధ్యానంబును, మనోనిరోధంబును, మానసోపా
యంబును, వాయుబంధనంబును, నివృత్తిచిత్తుండై హృదయంబునకు
వెలియై నాథసేవ సేయుట ననంగ; ప్రపంచంబు ద్వివిధ
భూబాహ్యంబు, నాభ్యంతరంబు నని; ధనదారాదికము బాహ్యంబు;
గౌణధ్యానాదికం బాభ్యంతరంబు; బాహ్యంబు వదలవలయు. కించిద
వలంబనంబు సేయక మనంబు బాహ్యత్యాగి గానేరదు. వ్రజంబులో
నుండి గోవ్రజంబులో నొకధేనువుం దోచిన మరలి మరలి పూర్వ
