పుట:నారదీయపురాణము (అల్లాడు నృసింహకవి).pdf/672

క.⁠

శూరుండవు నీ వసిఁ గొని దారుణగతి వచ్చునపుడు ధరణి వణంకున్ సార మెఱుఁగండు నీదు కు మారుఁడు సుకుమారుఁ డితని మన్నించు నృపా!

⁠ 156

తే. గీ.⁠

చాలు రోషంబు [1]వీనిపై శశముమీఁద సింహపోతంబుఁ దాఁ దాఁకఁ జేసినట్లు; తాళు మిందున కొక్కయత్నం బొనర్చి యతని రక్షించు మింక దైత్యాధినాథ!

⁠ 157

సీ.⁠

అర్భకుం డతఁడు దండార్హుండు గాఁ డతి                        జడుఁడు నీసుతుఁ డయ్యుఁ జాల నసుఖ మందుచున్నవాఁ; డత్యంతకారుణ్య                        పాత్రుఁ డింతటనైన బహువిధముల బుద్ధిగాఁ జెప్పి, యుద్భుద్ధంబులైన యు                        పాయము ల్బోధించి ప్రాజ్ఞుఁ జేసి నిర్వహించెద మతినిపుణతరోక్తుల;                        నవి వినకున్న దురాత్ము మదియ

⁠

తే. గీ.⁠

శాప మిచ్చెద; ముడుగుమీ సాహసోక్తి స్వామి! యీతుడు శస్త్రాళి సమయకునికి యద్భుతము గాదు, తద్బలోదయము; దాని యౌషధంబు నెఱుంగుదు మసురనాథ!

⁠ 158

క.⁠

అన్నియు నన నేటికి లో కోన్నతశీలుఁడవు తావకోగ్రక్రోధో త్పన్నపరాధమున కితం డెన్నిక నర్హుండె దానవేశ్వర! యింకన్.

⁠ 159

తే. గీ.⁠

అని కుమారునిఁ దోడ్కొని యపుడు తత్పు రోహితులు విజనన్దలి నూహ సేయఁ జనిరి; యాపత్ప్రణాశనుఁ జక్రహస్తు నతఁడు మదిలోఁ దలంపుచు నచట నిలిచె.

⁠ 160

1. యితనిపై