శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము/పంచమాశ్వాసము
శ్రీరస్తు
శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము
పంచమాశ్వాసము
క. | విశ్వాతీతగుణాకర | 1 |
ఆ. | సూత వకుళ దందశూకాద్రి దిగిపోయి | 2 |
తే. | వినుఁడు మునులార హరిసేయు వింతలన్ని | 3 |
సీ. | వకుళను నే నావివాహప్రయత్నంబు | |
| బడుచు గల్గినవారు పట్టుగ నామూల | |
తే. | ననుచు యోచించి సర్వజ్ఞుఁ డయ్యు నరుని | 4 |
ఉ. | అవ్విధ మెట్టులన్న వినుఁ డబ్జదళాక్షుఁడు జీర్ణవస్త్రమున్ | 5 |
సీ. | దంతపుసొమ్ములు తగుబండి గురిగింజ | |
తే. | బోయి నారాయణాఖ్యసత్పురము సేరి | 6 |
తే. | మురిపమునఁ జూచి పలికిరో ముసలిదాన | 7 |
క. | దిట్టతనంబుగ నీ విపు | 8 |
క. | ఎఱుకత యిట్లనియెను నా | 9 |
సీ. | వినుఁడు నా యెఱు కెట్టిదని యంటిరేని యీ | |
తే. | యిట్టి యెఱు కెవ్వ ఱెరుఁగ రాయెఱుక నిజము | 10 |
తే. | పల్కి రిట్లని తల్లి యీపట్టణమున | 11 |
మ. | అని యాకాంతలు వల్క రాజసతి నెయ్యం బొప్పఁగా డానిఁ దో | 12 |
ఉ. | ఆకుఱవంజి యిట్లనియె నాటకు రమ్మని బిల్వ వచ్చి నా | 13 |
సీ. | భాగ్యవంతులు వారు బహుపేదరాలు నే | |
తే. | నాకు సిగ్గగు నీరాచనగరి కేను | |
| తెఱవ లైనట్టివారికీ నెఱుక చెపుచుఁ | 14 |
తే. | అనిన వా రిట్టు లనిరి మాయమ్మ కెఱుక | 15 |
మ. | అని వా రాసతి కాస్తలై పలికి నెయ్యం బొప్పఁగా దాని దో | 16 |
తే. | వనిత నీవు భాగ్యవతి నేను గడుపేద | 17 |
క. | అప్పుడు క్షీరాన్నంబును | 18 |
సీ. | ఆయెఱుకలసాని కాధరణీదేవి | |
| తెఱవ మిన్నా! విను మెఱుకులవారికి | |
తే. | గుడిసె లాడాడఁ గావించి కొన్నిదినము | 19 |
సీ. | ఎఱుకవారలకెల్ల గుఱికట్టుగా నిల్వ | |
తే. | నాల్గుత్రోవలకును నట్టనడిమి కొండ | 20 |
క. | ఆతొండమీఁద నిక్కము | 21 |
క. | చెప్పెద ముంతెడు ముత్తెము | |
| జెప్పఁగ నానృపసతి విని | 22 |
తే. | పసిఁడిచేటలోని పండుముత్తెంబు లా | 23 |
వ. | ముమ్మాఱు నారాసికిం జేనెత్తి మ్రొక్కి నోట గంగాపుణ్య | 24 |
క. | విను ధరణీసతి యిచటికి | 25 |
వ. | అనిన విని దక్షిణతాంబూలంబులు వెట్టి గద్దెబుట్టికి | 26 |
తే. | కొమ్మ నామదిలోనుండు గోర్కె నీవు | 27 |
క. | అని పల్కఁగ రాణిం గనుఁ | 28 |
వ. | అని చెప్పుటం జేసి ధరణీదేవి దాని కెదురుగఁ బసిండిపీటఁ | 29 |
క. | దిక్కులు సూడక సతి నా | 30 |
వ. | అవ్వో యవ్వ నీతలచినతలంపు మేలౌతాదంట దేవుళ్లు | |
| కొండమీద నుండెవాఁడె కొడుకా వాఁ డెవం డంటావా | 31 |
క. | ఓయెఱుకత నీమాటలు | 32 |
సీ. | అని వింత పడి నవ్వి యడుగఁగ నప్పు డా | |
తే. | ఱాల రువ్వింప నేల గుఱ్ఱంబు వడియె | |
| ముదిత కామీఁద మఱి కామమూర్ఛ దాఁకె | 33 |
తే. | ఆజ్వరము మాన్ప వేఱ లే దౌషధంబు | 34 |
తే. | అనుచుఁ బలిన కొఱవంజి యవ్వఁ జూచి | 35 |
క. | విన విన దబ్బరగాఁ దోఁ | 36 |
సీ. | ఇకఁ గొంతతడవున కిచటికిఁ బెండ్లిపె | |
తే. | నా కిపుడు నీవు సెల విమ్ము నీకొమార్తె | |
| మగువ నే నీకుఁ జెప్పిన మాట నిజము | 37 |
వ. | అవ్వో యవ్వ కడుపుకూటికి దబ్బరాడితి నని తలంచి | 38 |
ఉ. | అమ్మ యిదేమి పద్మ యిపు డారటఁ బొర్లుచుఁ బవ్వళించి యీ | 39 |
క. | నే వల దన్నను నిలువక | 40 |
తే. | నీవు బిడ్డవు నాకు నే నీకుఁ దల్లి | 41 |
క. | ఆకన్యక యీవిధమున | 42 |
తే. | అమ్మ నిజముగ లోకాన నాప్తు లింక | 43 |
చ. | అని యిటు లానఁ బెట్టి సుత నప్పుడు మెల్లఁగ లేవనెత్త తా | 44 |
ఆ. | పట్టి నీదు సాపఫలమును గా దిది | 45 |
సీ. | ఆరీతిఁ దనకొఱ కార్తిబొందిన తల్లి | |
తే. | ఱాల రువ్వించి తతనిపై నేల యతని | 46 |
క. | అని పద్మావతి వల్కఁగ | 47 |
సీ. | నాతల్లి యీచిన్ననాఁట నీ కిటువంటి | |
తే. | కటకటా! మానధనుఁడు ని న్గన్నతండ్రి | 48 |
క. | వనమున సుందరపురుషుని | 49 |
క. | లోకం బంతయు మూయను | 50 |
సీ. | అని యిట్టు వలుకఁగ నపుడు పద్మావతి | |
తే. | గాన నాస్వామియందు నామానసంబు | 51 |
వ. | వినుము జననీమతల్లి చింతమాను మే మహామహుని దివ్య | |
| యందు ఱాల రువ్వించితి నయ్యపచారం బేను జేసినందుల కమ్మ | 52 |
సీ. | అమ్మ పద్మానతీ హరిభక్తి నీచిత్త | |
తే. | గ్రమముగా విప్రముఖ్యు లగస్త్యు లింగ | 53 |
తే. | చెలులతోఁ గూడి గుడినుండి చెలిమి దనర | 54 |
తే. | పూలు మంత్రాక్షతలు పండ్లు పొలఁతి కిచ్చి | 55 |
క. | ధరణీదేవి రయంబునఁ | 56 |
సీ. | అమ్మ నీ వెవ్వరికై వచ్చితివి యిట్టు | |
తే. | జేరినానని వకుళ మచ్చికను బల్క | 57 |
క. | అని పల్కిన వకుళనుఁ గనుఁ | 58 |
సీ. | విను ధరణీదేవి వేంకటేశ్వరునకు | |
తే. | వరవసిష్ఠులగోత్రంబు వార కతని | 59 |
వ. | వినుపింప మనిన నవ్వకుళమాలిక యిట్లనియె. | 60 |
సీ. | సతి నీవు మాస్వామి సౌందర్య మడిగిన | |
తే. | సాహసౌదార్యగాంభీర్యసంపదలకు | |
| విష్ణు వని యెంచు రాజదేవీ భవత్హృ | 61 |
వ. | చెప్ప నాకుఁ దరంబుగాదు గావున నీకన్యకారత్నం బాత | 62 |
మ. | అని యాభామిని వల్క రాజసతి నెయ్యం బారఁగా శ్రీరమా | 63 |
సీ. | అని ధరణీదేవి యనుమానముగఁ బల్క | |
తే. | జెప్పి యాసిరి యాపురిం జేరినట్టి | 64 |
తే. | వల్క నిమ్మెయి వకుళ మీపట్టియైన | |
| వేఱ జన్మము గాదు భావింప మీకుఁ | 65 |
తే. | పెండ్లి యేర్పాట్లు గావింప వేడ్క నన్నుఁ | 66 |
వ. | నావచ్చినకారణం బంతయు రాజేంద్రునకు సంతసంబాఱ | 67 |
మ. | ధరణీదేవి ముదంబుతో నలిగి చింతం బొందుచున్నట్టి భూ | 68 |
సీ. | విని వింత నొంది వచ్చినవకుళాంగన | |
తే. | వింత యనుచును వకుళతోఁ జింత తలఁగె | |
| మింక సుకృతుండ నైతి భూమీశులందుఁ | 69 |
వ. | అని కొంత హరిలీలాచరిత్రంబునకు నచ్చెరువంది వకుళతో | 70 |
క. | విను పద్మావతి నీమన | 71 |
వ. | అని పద్మావతికి నెమ్మది చెప్పి నిజగురుని ధ్యానింప నతండు | 72 |
సీ. | అరయ నీపురికి నుత్తరభాగమునఁ బంచ | |
| శుకుని రప్పించి తాఁ జూచి యాతని కుచి | |
తే. | పీఠమునఁ జేర్చ నావలఁ బేర్మిగురుని | 73 |
క. | సురగురువర న న్నిచటికి | 74 |
సీ. | విను శుకయోగీంద్ర ఘనుఁ డైన వేంకటే | |
తే. | చెప్పవలె నన్న గురుని వీక్షించి శుకుఁడు | 75 |
తే. | అని నృపాలక నీవు మహాతపంబు | |
| యగు సుతం గాంచితివి వివాహంబు సేయు | 76 |
చ. | అని శుకయోగి వల్కఁగ ధరాధిపుఁ డెంతయు సంతసించి యి | 77 |
వ. | నాడీరజ్జుగణయోనివర్ణదినమాహేంద్రదీర్ఘగ్రహమైత్ర | 78 |
సీ. | హరికి నమస్కారమనుచు వ్రాయించెద | |
తే. | సకలబంధుజనంబులు సకలమిత్ర | 79 |
వ. | వకుళమాలిక సంతసింప నివ్విధంబున వ్రాయించె. | 80 |
సీ. | శ్రీమదఖండలక్ష్మీప్రసన్నేక్షణా | |
తే. | వ్రాయుచుండఁగవలయు నావ్యాససుతుఁడు | 81 |
వ. | అని వ్రాయించి హరిద్రాలేపనచిహ్నంబు సేయించి గురువుచే | |
| క్తులం దోడ్కొనివచ్చి తింత్రిణీవృక్షమూలంబునఁ దానిర్మించి | 82 |
క. | ఓ యోగీశ్వర సత్కృప | 83 |
క. | అనఁగను మందస్మితుఁడై | 84 |
చ. | అని శుకయోగి వల్క నపు డబ్జదళాక్షుఁడు సంతసించి య | 85 |
క. | అప్పుడు హరి యాపత్త్రిక | 86 |
సీ. | అంత శ్రీశుకునకు నానంద మొదవంగ | |
| వందనంబులు నేఁటివఱకు మాకు శుభంబు | |
తే. | దనర వైశాఖమాసాదిదశమిశుక్ర | 87 |
సీ. | అని తాను వ్రాసియున్నట్టియుత్తరమును | |
తే. | బంధుమిత్రారాదులకుఁ జూపి పరమముదము | 88 |
వ. | పొందెనంత నాకాశరాజేంద్రుఁ డాశుకమహర్షికిం ద్రిదశా | 89 |
సీ. | నాతండ్రి వేంకట నారాయణపురంబు | |
తే. | వకుళమాలిక పల్కె నవ్వనధితనయ | 90 |
సీ. | వనజాలయను బాసి వచ్చి యిచ్చట పెండ్లి | |
తే. | తప్ప కేమైన నొకప్రయత్నంబు చేసి | 91 |
క. | అని యవ్వకుళ మహాభయ | 92 |
వ. | అని హరి వినోదంబుగఁ జెప్పుటం జేసి వకుళాంగన వరాహ | 93 |
సీ. | శ్రీవరాహస్వామి శ్రీనివాసుఁడు పెండ్లి | |
తే. | నాఁ డతం డిట్ల చేసిన నరులు నవ్వి | 94 |
సీ. | పలికె నోవకుళ నిర్భయముగ నుండుము | |
| హరికడ కేతెంచు మచట బ్రహ్మాదులు | |
తే. | పొమ్మనంగను విని వింతఁ బొంది వకుళ | 95 |
వ. | అంత నాశ్రీకాంతుండు స్వాంతంబున నెంతయు సంతసించి | 96 |
ఆ. | గరుడ నీవు వోయి కంజసంభవున కీ | 97 |
క. | పొమ్మని యావిహగేంద్రుని | 98 |
మ. | అని నారాయణుఁ డంపఁగా నపుడు శేషాఖ్యుండు శ్రీకంఠుఁ బి | 99 |
సీ. | శ్రీరస్తు బ్రహ్మ కాశీర్వాద మహిగిరి | |
తే. | రాఁ దగిన మిత్రులనుగూడి రయముగాను | 100 |
వ. | అక్కమలాసనుండు శ్రీనివాసుని వైవాహంబునకు దిక్పాల | |
| లక్ష్మి కొల్లాపురిచేరిన చరిత్రంబును దాఁబడిన చిక్కుపాట్లను | 101 |
సీ. | శేషుండు కైలాసశిఖరికిం జని చంద్ర | |
తే. | గణములను గూడి వృషతురంగంబు నెక్కి | 102 |
వ. | వచ్చుచుండుటం జూచి శ్రీహరి లేచి యచటి యజునితోడం | |
| గావించిరి, హరి వచ్చి కుశలప్రశ్నంబు లడిగి యనంతర మంద | 103 |
సీ. | ఇంద్రాదులార నే నీకలియుగమందు | |
తే. | యనఁగ హరి యప్పు డింద్రుని కనియె నీవు | 104 |
వ. | అనిన నయ్యింద్రుండు మయునిం దోడ్కొనివోయి మణి | |
| నకు, పరిపక్వరుచిరాన్నాదులు చేయుటకుఁ బావకునకు, జలం | 105 |
క. | విను పద్మజ కొల్లాపుర | 106 |
తే. | కారణం బిట్టు లుండఁగఁ గార్య మటులఁ | 107 |
సీ. | హరి చింతపడఁగ నయ్యబ్జగర్భాదులు | |
| నిది యేమి చోద్య మీయిందిరేశుని కని | |
తే. | సేయఁగా రాదు నీవ యీచింత నుండ | 108 |
క. | అని రుద్రుం డాలగ్నం | 109 |
సీ. | శంకర బాలభాషలు వల్క కిఁక వారి | |
తే. | నా కపుడు మది నొకచింత లేకయుండె | |
| గలిగి రందఱు నిచట శ్రీకాంత యొకతె | 110 |
సీ. | వనధిజ రాక వివాహంబు కాఁగూడ | |
తే. | సిరిని బిలిపింపుఁ డని మీకుఁ జెప్ప వెఱచి | 111 |
చ. | సిరి నిపుడైన నిచ్చటికీ శీఘ్రముగాఁ దగఁ బిల్వనంపు నం | 112 |
సీ. | హరి యేను గరవీరపురమునందుండెడు | |
| విను మాజలధికన్యఁ గని మ్రొక్కి శ్రీహరి | |
తే. | మోము చూపు మటంచును బ్రేమఁ జెప్పి | 113 |
వ. | వచ్చును సందియం బుండదనిన విని దివాకరుం డట్లరిగి. | 114 |
తే. | శ్రీసతికి మ్రొక్కి పల్కె నోసింధుతనయ | 115 |
క. | అని యాసూర్యుఁడు వల్కఁగ | 116 |
క. | అప్పుడు బ్రహ్మేంద్రాదులు | 117 |
సీ. | శ్రీలక్ష్మి నీక్షించి చెలఁగి దండము లిడి | |
| పార్వతీభారతీప్రముఖామరాంగనా | |
తే. | గా రహస్యపుమాటల మీరఁ బల్కి | 118 |
క. | శ్రీవనితామణి నాపై | 119 |
ఆ. | గొల్లఁ డిటకు వచ్చి గొడ్డంట నడినెత్తిఁ | 120 |
సీ. | పటుకుఠారము తలపైఁ దాఁకు నప్పటి | |
| యది యటులుండని మ్మాకాశనృపకన్య | |
తే. | గాన దానిని నేఁ బెండ్లి కరము ప్రీతి | 121 |
మ. | అని పద్మాక్షుఁడు వల్కఁగా మనమునం దాశ్చర్యముం బొందుచున్ | 122 |
సీ. | కమలాక్ష మంగళకరముగఁ బసపుజా | |
తే. | నింతపని చేసితివి మంచి దీవివాహ | 123 |
తే. | వసుధపై నీవు పెండ్లి కావలయు ననిన | 124 |
క. | నా కిది సమ్మతి యైనది | 125 |
క. | నీవు మనుష్యునికైవడి | 126 |
ఉ. | నా కిపు డేమి గావలయు నాఁడు భృగుం డెడఁబాపె నిన్నున | 127 |
క. | అని కన్నీ రొల్కఁగ సిరి | 128 |
సీ. | సిరి నీవు మదిలోనఁ జింతింపవలదు నీ | |
| గావున నాపెండ్లి నీ విప్పు డొప్పి చే | |
తే. | కాలకర్మానుగుణముగఁ గల్గె ననుచుఁ | 129 |
సీ. | హరి నాదరించి బ్రహ్మాదుల నీక్షించి | |
తే. | గలశముల నిండఁ దెప్పించి క్రమముగాను | 130 |
తే. | మంగళస్నానములు చేసి రంగు మీఱ | 131 |
ఉ. | పాడి తలంగకుండఁ దొలి పద్మజుఁ డాడినరీతి నల్దిశల్ | 132 |
ఆ. | అజుఁడు పెండ్లిపీఁటయందుఁ గూర్చుండుఁ డో | 133 |
సీ. | చెక్కిట చెయిఁ జేర్చి శిర మొగి వంచి ప | |
తే. | యనుచు యోచించి తనచింత నడచి సరవి | 134 |
సీ. | ధాత యీపెండ్లియత్నము చేసి యేనొప్పి | |
| పోయి మీమీపురంబులు సేరుఁ డెప్పటి | |
తే. | దిక్కులకు నేను దిక్కునై దిక్కు లేక | 135 |
తే. | ఇట్టి నాకు వివాహేచ్ఛ పుట్టఁదగదు | 136 |
వ. | దేవా మహాలక్ష్మి మీకు నిత్యానందదాయినియై పత్నియై | 137 |
సీ. | అంబుజాససచేతఁ దాంబూల మిపు డిచ్చి | |
| జేసి రమ్మనఁగ నా శ్రీలక్ష్మి హరి చెంతఁ | |
తే. | పట్టి లేపగఁ దనమదిఁ బుట్టియున్న | 138 |
వ. | అప్పు డరుంధతీప్రముఖసువాసినులు శోభనపాటలు పాడు | 139 |
సీ. | సావిత్రి దెచ్చి వస్త్రం బియ్యంగా సిరి | |
| చక్కనివెండ్రుకల్ చిక్కును సవరించి | |
తే. | ముకుర మటుమీఁద గాయత్రి మొనసి చూపెఁ | 140 |
తే. | పాదుకలు గంగ పెట్టఁగ బ్రహ్మసభకు | 141 |
వ. | సురజ్యేష్ఠుఁడా! యిఁక లక్ష్మీదేవికి మంగళస్నానంబు సేయ | 142 |
క. | వనరుహభవ నే నభ్యం | 143 |
సీ. | అబ్ధిజ నీ విప్పు డభ్యంగనస్నాన | |
తే. | కురులు విడదీసి గంటిడి విరిసరములు | 144 |
తే. | పెండ్లిపాటలు పాడి సంప్రీతి సిరిని | 145 |
వ. | ఆసమయంబున వసిష్ఠాదిమహామునులును సనకాదయోగివరు | |
| దివ్యభవ్యరత్నాంబరాభరణాదులు దెచ్చి లక్ష్మి కందియిచ్చె | 146 |
తే. | ముత్యముల చతురశ్రమముగ వివాహ | 147 |
వ. | అంత యజుశ్శాఖోక్తప్రకారముగ వైఖానససూత్రపద్ధతిం | |
| లాంఛనరచితవస్త్రయుగ్మంబును నారికేళంబును నిడి పూజింపఁ | 149 |
సీ. | శ్రీవరాహస్వామి నీవును భూదేవి | |
తే. | నంత బ్రహ్మను జూచి ప్రయాణభేరి | 149 |
వ. | రేపుదయంబు పైనం బొనరించుట శ్రేయంబు నేఁడు పైనంబు | 150 |
ఆ. | దేశకాలములను దెలియక యత్నంబు | 151 |
క. | చేసినయత్నము పూర్తిగఁ | 152 |
చ. | అని గిరిజాధిపుం డనఁగ నాహరి నవ్వి పొసంగ నబ్థిపు | 153 |
వ. | వల్మీకసమీపంబునఁ గూర్చుండి యుండు పార్వతీభారతీ | 154 |
సీ. | ధనదావివాహయత్నము నేను జేసితి | |
తే. | మేమి నిల్పక యొసఁగెద నెడఁద నిదియు | |
| శంభుడును ధాతయునుగూడి సాక్ష్యములను | 155 |
సీ. | వలికె నిట్లనుచు నోపద్మాక్ష నీకృప | |
తే. | వడ్డిపత్రంబు నొకయాకుపసరుచేత | 156 |
వ. | అంత శంభుని యజుని వీక్షించి హరి యిట్లనియె. | 157 |
చ. | అజహరులార! యీకలియుగాంతము వచ్చెడుదాక ధన్యమౌ | 158 |
తే. | మీరు సాకిరు లని వల్కి భూరి ముదముఁ | 159 |
సీ. | శ్రీకరలీల స్వస్తీశ్రీ జయాభ్యుద | |
తే. | కలియుగాంతమునండునఁ గాసువీస | 160 |
తే. | ఇట్లు నాయిష్టమున వ్రాసి యిచ్చినట్టి | 161 |
వ. | ఇచ్చుటం జేసి యది చూచి యిందుకు నొకసందియం బుండదు | |
| పదార్థంబులును దెప్పించె, నంత నాహరి పావకునిం జూచి | 162 |
క. | పాత్రుఁడ వన్నింటికి నీ | 163 |
వ. | అనిన విని షణ్ముఖునిం బిలిచి యడుగ నతం డూరకయుండుటం | 164 |
సీ. | పరదేశి పెండ్లికిఁ బాత్ర లెందుండును | |
తే. | భక్ష్యముల నిడు శ్రీపరబ్రహ్మతీర్థ | 165 |
వ. | వినోదంబుగఁ బల్కుటం జేసి యష్టవసువులు విని చిన్నవోయి | |
| నంబునకు లెండని వచింప హరి విని కార్తికేయుని పిల్చి | |
| దంబు నొందుచుండఁగ మన్మథునిచేత నంజనీసుతునిచేత దివ్య | 166 |
సూర్యాస్తమయ చంద్రోదయ సూర్యోదయములవర్ణనము
తే. | హరివివాహంబునకు వచ్చినట్టి బ్రహ్మ | 167 |
తే. | చంద్ర నీ వింక వేంకటాచలముమీఁద | 168 |
సీ. | అబ్జబాంధవుఁ డిట్టు లపరాబ్ధిఁ గ్రుంకఁగ | |
| రాగభూషణములు రక్తచందనమును | |
తే. | నందుచేఁ బార్వతీప్రముఖాబ్జముఖుల | 169 |
తే. | విపులనీలాంబరమునిండ విమలమౌక్తి | 170 |
సీ. | జలధి నుప్పొంగించి జలరుహపంక్తుల | |
తే. | చలువచీఱెలు సానుదేశముల నిండఁ | |
| పూర్వదిక్కాంత నీక్షింపఁ బొసఁగుకరణి | 171 |
చ. | వనగిరిసానుశృంగముల వారిజసంభవుఁ డాదిగా మహా | 172 |
ఆ. | వకుళయొద్ద లక్ష్మి వల్మీకవివరంబు | 173 |
క. | నాతోడఁ బుట్టి వెలసిన | 174 |
తే. | చెలువుగా హరియురమున నలరి భోగ | 175 |
సీ. | మునియగు భృగుఁడు చేసినపని కలిగి కొ | |
| పిలిపించె నిఁకనైనఁ బ్రేమమై నురమునం | |
తే. | చల్లనాయెను నేను నాచలము దీఱ | 176 |
తే. | రెండుజాములు దనుక యీరీతి మేను | 177 |
తే. | తలిరుఁబానుపుపై విశ్వతైజసులను | 178 |
క. | అంతట నలరులపై శ్రీ | 179 |
సీ. | శుక్లపక్షమునాఁటిసోముఁ డాలోచించి | |
| దాఁ బెండ్లియాడుట దలఁచె గదా హరి | |
తే. | యనుచు మునులైనఁ జెప్పక యలరువారు | 180 |
చ. | తమవిభుఁ డల్గిపోవఁ గని తారలు విన్నఁదనంబు నొందుచుం | 181 |
ఉ. | అప్పుడు చంద్రుఁ డేగె నిఁక నంబుజమిత్రుఁడు జాముప్రొద్దు కే | 182 |
సీ. | ఆచీఁకటిని జూచి యద్రిరూపమునున్న | |
| జ్యోతిర్లతావళుల్ చూపట్టె హేమాద్రి | |
తే. | బట్టి గొట్టెను కో యనునట్టిరీతి | 183 |
ఆ. | హరిని లేపి పెండ్లి కంపించుటకు శుభ్ర | 184 |
తే. | పసుపు సున్నము బంగరుపళ్లెరాన | 185 |
క. | మక్కువతో హరి పెండ్లికి | 186 |
తే. | చంద్రకిరణంబులకు హరిసరవి నేత్ర | 187 |
తే. | కనులు దెఱచి ముదంబునఁ గమలముఖము | 188 |
వ. | అనిన విని విహగనాథుం డట్లు చేసె. | 189 |
తే. | వసుధమిత్రుండు తముఁ గావ వచ్చినపుడు | 190 |
క. | సరసిజములలో రాతిరి | 191 |
తే. | కలకలధ్వను లెసఁగ ఖగంబులెల్లఁ | 192 |
ఉ. | పీతనిజప్రకాశమును బెంచుచు వృక్షలతాద్రి దిక్పుర | 193 |
శా. | స్నానార్ఘ్యాదికనిత్యకృత్యవిధులన్ సంతోషముం జేసి రం | |
| గా నాగేంద్రుఁడు చక్రపాణికిని సత్కల్యాణముం బాడుచున్. | 194 |
శా. | ముత్తైదుల్ చనుచుండఁగా ద్విజవరుల్ మోదాన వేదంబు లె | 195 |
వ. | చల్లి రంత. | 196 |
ఆ. | హేమరథముమీఁద నిందిర పుష్పర | 197 |
సీ. | ఎక్కిరి పురుహూతుఁ డిభమునం దగరుపై | |
తే. | వివిధవాద్యంబు లెంతయు వీనులలరు | |
| నేములధ్వను లొప్పార నెమ్మి మాగ | 198 |
తే. | గొడుగు శేషుఁడు పట్టఁగఁ గుడియెడమల | 199 |
వ. | నేల యీనిన చందంబున నెఱసి కపిలతీర్థమార్గంబునం జని | |
| బున వివిధవాద్యాదులు మ్రోయుచుండ నాందీప్రముఖవిధి | 200 |
సీ. | అస్తమయముగాఁగ హరితోడ విడిదిలో | |
తే. | నేను లక్ష్మియు నజుఁడును నీవు వకుళ | 201 |
తే. | తొండమానుండుసు బురోహితుండు నైన | 202 |
వ. | త్వరగ బ్రాహ్మణభోజనంబు సేయింపందగు ననిన విని వసి | |
| గావలయుఁ దగు మంగళద్రవ్యంబులు వివాహమంటపవేదిక | 203 |
సీ. | ఐరావతముమీఁద హరిని శ్రీసతి నుంచి | |
తే. | సకలదిక్పతులును పద్మసంభవుఁడును | 204 |
తే. | నిలువ మంగళవాద్యాలు నెమ్మిఁ జెలఁగఁ | 205 |
క. | తనకును సిరి కారతు లి | 206 |
వ. | అంత శ్రీనివాసుం డైరావతంబు డిగ్గి లక్ష్మిని కరంబు పట్టుకుని | 207 |
సీ. | అమరఁ బద్మావతి కనసూయ మొదలగు | |
| నుంచి పూజలను జేయించిన ఋషులు క | |
తే. | సుతను దీవించి మంగళసూత్ర మఱుతఁ | 208 |
తే. | తూర్పుముఖముగ సుత నుంచెఁ దోయజాక్షుఁ | 209 |
క. | గడియలు కావచ్చిన దని | 210 |
సీ. | అచ్చట వైవాహికాంగద్రవ్యంబులు | |
ఆ. | భార్య దెచ్చి యీయఁ బరమానుముదమునం | |
| శిరముఁ జల్లికొనుచు సరవి భార్యశిరంబు | 211 |
సీ. | ఆచక్రి కాచమనార్ఘ్యము మధుపర్క | |
తే. | డగ్నిసాక్షిగఁ జేఁబట్టు మంబుజాక్ష | 212 |
వ. | వసిష్ఠగోత్రోద్ఛవ శూరసేనాత్మజ వసుదేవపుత్త్రుండనై, | |
| ద్రాద్యంగుళీయకంబును, దశభారవజ్రకవచంబును, నష్టా | 213 |
సీ. | బ్రహ్మరుద్రాదులు పరిఢవిల్లెడు సభఁ | |
| పైడిపళ్లెర ముంచి భక్ష్యభోజ్యాదిప | |
తే. | దనకుఁ జుట్టురు బంతులు దనరియున్న | 214 |
వ. | అంత నందఱు హస్తపాదప్రక్షాళనం బొనర్చుకుని దివ్యమం | 215 |
ఆ. | నిదురఁ జెంది సూర్యుఁ డుదయింపఁగా లేచి | 216 |
సీ. | |
తే. | మ్రొక్కు లిడి తనచేతికిఁ జిక్కినట్టి | 217 |
తే. | కాంచి పద్మావతిని హరికడకు నెలమిఁ | 218 |
వ. | పట్టుకొను మని లజ్జమాని నాతోడ రమ్ము కోపం బేల యని | 219 |
చ. | అన విని పెండ్లికూఁతురు మహాభయభక్తులు మానసంబునం | 220 |
సీ. | ఆత్మేశ చోరుఁడ వై నీవు మాచెంబు | |
తే. | దేవ పెండ్లికి నీ వప్పుఁ దీసినట్టి | |
| తెచ్చితివి చెంబు దీనిచేఁ దీఱ దప్పు | 221 |
ఆ. | గొల్లవారియిండ్లఁ గొల్లఁబెట్టుచుఁ బాలు | 222 |
వ. | అని యనేక ప్రకారంబులం బ్రియోక్తులం బ్రార్థించి పల్కినం | 223 |
సీ. | అల నాకబలి దేవతార్చనంబును నీల | |
తే. | నాంది వైసర్జనము చేసి నరధవుండు | |
| బంధుమిత్రాదులకును సంపత్కరముగ | 224 |
వ. | చేయించి దంపతులుగం గ్రమంబుగ నుచితాసనంబుల | 225 |
సీ. | శ్రీశేషగిరివాస శ్రీసతితోడ మీ | |
తే. | చక్రిభావంబు దెలిసి యాజలధికన్య | |
| జక్రితోఁ బంపవచ్చును సంతసంబ | 226 |
సీ. | వకుళమాలిక తల్లివలె బ్రోచు నచ్చోట | |
తే. | హరికి వస్త్రాభరణముల నలరఁజేసి | 227 |
వ. | అమూల్యాభరణాంబరంబుల నలంకరింపఁజేసి ఫలపుష్పతాం | 228 |
క. | గగనాధీశుం డంతట | 229 |
సీ. | పెద్దకాలమునుండి బిడ్డలు లేకుండి | |
| బాలింపవలయు మాపద్మావతీదేవి | |
తే. | గన్నులను నించి మఱువల్కకున్న చక్రి | 230 |
తే. | పెద్ద లైతిరి మీరు సంప్రీతి నెపుడు | 231 |
తే. | అయ్య మాపద్మ నేలుము నెయ్యమార | 232 |
వ. | అంత రమాదేవికిని వకుళమాలికకును జెప్పఁదగిన వచనంబులు | |
| చేసి, మఱియు దాసీజనశతంబును ద్రిశతదాసజనంబులును, | 233 |
సీ. | అవనీశ మీసుత కరణంబు తగుమాత్ర | |
తే. | నపు డగస్త్యాశ్రమంబున కరుగవలయుఁ | 234 |
వ. | వెనువెంట జను మనినం దల్లియు నిట్లు వచించె. | 235 |
చ. | అన విని పద్మ సంప్రియము నంబను జేతులఁ గౌఁగిలింపఁగా | 236 |
సీ. | నాకన్న నెక్కువ నళినాక్షి నిను సిరి | |
| నది గాక వకుళ ని న్నాదరించుచు భక్తి | |
తే. | మేము వచ్చెద మచటికిఁ బ్రేమమీఱ | 237 |
క. | అమ్మా సిరి పద్మావతి | 238 |
సీ. | ఆటలాడుచునుండు నబల యేపనిపాట | |
తే. | బెంచి నీచేతి కిచ్చితిఁ బిన్నపడుచు | |
| జెప్పవలసిన మాటలు జెప్పినాఁడ | 239 |
మ. | ధరణీదేవి ముదంబుతో జనక యీతాపంబు నీ కేల నేఁ | 240 |
వ. | అనుచుండఁ బద్మావతిం జూచి ధరణీదేవి యిట్లనియె. | 241 |
తే. | వినవె నాముద్దుపట్టి వివేకముగను | 242 |
క. | అప్పద్మావతి తల్లిని | 243 |
వ. | అంత శ్రీనివాసుండు లక్ష్మిని బద్మావతిని దోడ్కొని గరుడ | |
| కొల్లాపురంబునకుం బ్రయాణం బై హరిం జూచి సవినయం | 244 |
తే. | దేవ కరవీరపురి కరుదేరవలయుఁ | 245 |
వ. | ఇట్లు వక్కాణించె. | 243 |
సీ. | ఇందిర నన్ను నీ వెడఁబాసి పోను గా | |
ఆ. | నేను దీర్పఁగలనె? యియ్యెడ నాకూడ | 247 |
వ. | అనిన విని యిందిర మందహాససుందరవదనారవింద యగుచు | 248 |
మ. | సకలజ్ఞత్వము డాఁచి దివ్యమహిమల్ చాలించి పద్మావతిం | |
| నిఁక నెందుండిన చింత లేదు నను నీ విందుండు మంచు న్వచిం | 249 |
చ. | అన విని వెన్నుఁ డిట్లనియె నంబుధికన్యక నేను రాముఁడై | 250 |
మ. | అనలం బందుఁ జెలింపకున్నపుడు నీ కాప్తంబుగా మేలు చే | 251 |
శా. | నే నీవాక్యము మీఱరా దనుచు నీ నీరేజపత్రేక్షి ని | 252 |
ఉ. | పావనమూర్తి యైనమునిపాదము నాయురమందుఁ దాఁకఁగా | 253 |
చ. | నను విడనాడి దూరముగ నర్మిలి నెంచక తొంటియట్ల నే | 254 |
మ. | అని నారాయణుఁ డానతీయఁగ మహాయాసంబుతో లక్ష్మి యి | 255 |
శా. | కాలం బీగతిఁ జేసె నాభృగు ననంగా నేల నాయందు నీ | 256 |
క. | శ్రీ రాముఁడ వైనప్పుడు | 257 |
వ. | అని ప్రియోక్తులం బద్మావతిని గారవించి హరికి సంతసంబున | 258 |
తే. | సంయమీశ్వర వేంకటాచలము చేర | 259 |
క. | అనఘా షాణ్మాసంబులు | |
| లన విని వేంకటగిరిపతి | 260 |
వ. | అంతం గొన్నిమాసంబులకు నాకాశరాజేంద్రుండు వైకుం | 261 |
సీ. | ఆకాశరాజు శ్రీహరిపదంబునఁ జేరి | |
తే. | ననిన విని తొండవానుండు నాగ్రహించి | 262 |
క. | అని యిర్వురు పౌరుషముల | 263 |
సీ. | వసుదేవసుత నేను వసుథానుఁ డీక్షితి | |
తే. | తొండవానుండు పరమభక్తుండు నాకుఁ | 264 |
మ. | అని యోచింపుచుఁ దొండవాను నపు డయ్యబ్జాక్షుఁ డీక్షించి యి | 265 |
సీ. | అని రహస్యంబుగ నతని కాప్తతఁ జెప్పి | |
తే. | భండనము చేయఁ జతురంగబలములందుఁ | 266 |
క. | శరచాపంబులు గైకొని | 267 |
వ. | అప్పుడు హరియును వసుథానుండును గనకరథంబు లెక్కి | |
| డుద్దండపరాక్రమంబు పెంచుకొని వాడిశిలీముఖంటు | 268 |
క. | హరి నే వసుథాసునిపై | 269 |
క. | నీ కపకారముచేసిన | 270 |
క. | వసుథానున కొగిఁ బట్టము | |
| నెసలారఁ జేయని మ్మీ | 271 |
క. | అన విని హరి వసుథానుని | 272 |
క. | ఘనగంగానది కరిగెద | 273 |
సీ. | హరి నీవు నను బ్రోవ నడ్డంబుగా రాఁగ | |
తే. | శుకమునీంద్రుని రావించి సకలవిషయ | 274 |
సీ. | కాశీరామేశ్వరగతు లేల వీరికి | |
| గగనాఖ్యనృపునిపా లొగిఁ బంచి యీవసు | |
ఆ. | వేఱవిధము సేయ విధి తప్పునని మును | 275 |
వ. | తాను వేంకటాద్రి కరిగి పద్మావతితో సంతసంబున నుండె. | 276 |
తే. | అర్ధరాజ్యము వసుథానుఁ డలర నేలు | 277 |
ఉ. | వేంకటనాయకుండు మఱి విష్ణువ గాని నరుండు గాఁడు నే | 278 |
క. | ఆపరమాత్ముఁడు మనుజుం | 279 |
సీ. | అని యగస్త్యాశ్రమంబునకు వేగమ వచ్చి | |
తే. | మనఁగ నాతొండవానుండు ఘనత మెఱయఁ | 280 |
వ. | ధ్యానించుచుండెద నెంతయుం గృతార్థుండ నైతి నని యనేక | 281 |
దండకము. | శ్రీమద్రమాధీశ జీమూతసంకాశ కాలత్రయాతీత | |
| ప్రభుండై మహాకుక్షి యంభోధిబృందంబునై నాఁడులెల్లన్ | 283 |
క. | మామా నేను వినోదము | 284 |
క. | అమరఁగ వేంకటశైలా | |
| బమలమణిరచితభవనమ | 285 |
సీ. | దేవాలయంబుగఁ దీర్పింపు మెట్లన్నఁ | |
తే. | జేయుమన నద్భుతం బంద శ్రీనివాస | 286 |
క. | మనుజేశ్వర జన్మాంతర | 287 |
క. | విను వైఖానసవంశం | 288 |
తే. | కృష్ణలీలల విని చొక్కి గెంట కతని | |
| దేశమున కేగి యచ్చట ధీరుఁ డగుచుఁ | 289 |
సీ. | శ్రీకృష్ణరూపంబుఁ జిత్తమం దుంచి త | |
తే. | శ్రీనివాసుఁ డనంగఁ బ్రసిద్ధి నొంది | 290 |
చ. | జనుమని రంగదాసుఁ డనుసజ్జనుఁ డొక్కఁడు దారిలోపలన్ | 291 |
తే. | శూద్రుఁడైనట్టి రంగదాసుండు పుష్ప | 292 |
ఉ. | అచ్చటఁ గృష్ణలీలల నొయారముగం బ్రకటింతు నీకు నే | 293 |
సీ. | వరవిప్రుఁ డందుండి వచ్చుచుండఁగ రంగ | |
తే. | నావిధంబుగఁ గొన్నియేం డ్లరిగె నవల | 294 |
తే. | జలకమాడెడు గంధర్వసతులఁ జూచె | 295 |
సీ. | కుసుమముల్ క్రమ్మఱఁ గోసి తెచ్చిన నందుఁ | |
| గర్వించి చెడితివి గావున నిందుండ | |
తే. | దోషభోగ్యుఁడనే నీవు దుఃఖపడక | 296 |
తే. | పుష్కరిణిలోన మునిఁగి యీబొంది విడువు | 297 |
సీ. | వసుధ నేలుచును నావాఁడ వయ్యెదవు సి | |
తే. | జక్కఁజేయింపు మిఁక నది శాశ్వతముగ | 298 |
చ. | అని హరి యానతిచ్చిన మహాద్భుతమంది ధరాధినాథుఁ డి | 299 |
క. | అని బహువిధములుగా నిటు | 300 |
వ. | వేంకటాద్రిఁ జేరి తామున్నుద్రవ్వినబావిని బాగుచేయించి | 301 |
మ. | హరి మీసత్కృపచేత వేంకటగిరీంద్రాగ్రంబున న్మీకు మం | |
| దిరమై యుండఁగ నేను గింకరుఁడనై దేవా! సభక్తిన్ భవ | 302 |
వ. | అని తొండవానుండు వేఁడుటం జేసి. | 303 |
క. | ఘనవైఖానసవంశం | 304 |
క. | వచ్చుట కుద్యుక్తుం డగు | 305 |
తే. | తెచ్చి వారల కర్పించి దీనవదనుఁ | 306 |
ఆ. | మఱల నిట్టు లనియె మచ్చిక నార్యుల | 307 |
వ. | అని యిష్టంబు చెప్పి సంతసింపఁజేసి వాని వీడ్కొని పద్మావతీ | |
| ణునివలన వైఖానసాగమోక్తప్రకారంబునం బుణ్యాహ | 308 |
సీ. | ఎందాక కలిధర్మ మిద్ధాత్రియం దుండు | |
తే. | నంత కృతయుగ ముదయించు నవనియందు | 309 |
క. | అని బ్రహ్మ పల్కుపల్కులు | 310 |
వ. | అం దాఢ్యుండై యున్న తొండవానుం డనుచక్రవర్తిచేత | 311 |
సీ. | శ్రీకరమతిని వసిష్ఠగోత్రుఁడు కూర్ముఁ | |
తే. | ధర్మసంకటమైన దిత్తఱిని సతిని | |
| నిరువురకు నన్న మిప్పించి యీస్థలమున | 312 |
మ. | అని యావిప్రుఁడు వల్కఁగా నృపుఁడు నీ వారీతి నిందుంచి పొ | 313 |
ఆ. | బహువిశాలమైన భవనంబులో నంత | 314 |
ఉ. | వాకిలి తీయుఁ డం చవలినారిని బిల్చిన వారివీనులన్ | 315 |
ఆ. | ఆఱునెలలబత్తె మైపోయె నటుమీఁదఁ | 316 |
చ. | ఘనుఁ డగు తొండవానుఁ డిటు కర్మవశంబున విప్రుకాంత నం | |
| విని మది భీతినొంది నృపవీరుఁడు చారుల నంపె నత్తఱిన్. | 317 |
ఉ. | చారులు వోయి విప్రుసతి సంతతితో నశియించి యుండుటన్ | 318 |
సీ. | విను బ్రాహణోత్తమ వేంకటేశుని దర్శ | |
తే. | రాత్రి కాఁగనె బిలము మార్గంబునందుఁ | 319 |
సీ. | రాజేంద్ర నీ వింతరాత్రికాలమున నొ | |
| పాపాత్ముఁడై నేను బ్రాహ్మణస్త్రీవధ | |
తే. | మించి వోయిన పని కింక మిడుకుటేల | 320 |
వ. | అంత శ్రీనివాసుండు తొండవానునితోడ నక్కళేబరంబులఁ | 321 |
సీ. | స్వామి నే నేమని చర్చించి చెప్పుదు | |
| బుణ్యమార్గంబునం బోయి బ్రహ్మాదు లు | |
తే. | వచ్చి తని చెప్పు బుత్త్రిక వచ్చి యిట్టు | 322 |
క. | అని యామువ్వురు తమతమ | 323 |
ఆ. | అనుచు వారితోడ నరుగ నుద్యుక్తుఁడై | 324 |
తే. | రాజు నాశీర్వదించి భూరమణ మేము | 325 |
క. | తోషించి సతిని బిడ్డలఁ | |
| శేషాచలపతి మహిమ వి | 326 |
సీ. | అన విని మును లెల్ల నాశ్చర్యమును బొంది | |
తే. | స్థూలములను విసర్జించి సూక్ష్మతనువు | 327 |
ఆ. | బ్రహ్మముందు జీవపఙ్క్తులు కర్మసం | 328 |
వ. | అవ్వలం దమఋణానుబంధంబుగఁ గర్మసంస్కారంబులతోడం | |
| యౌవనకౌమారవార్ధకదశల ననుభవించి కాలపరిపాకంబున | 329 |
సీ. | నీవు చెప్పిన సూక్ష్మనిర్మలభావంబు | |
తే. | దాసుఁడై నిత్యమును హోమభాసురాబ్జ | 330 |
ఆ. | అవల మఱల పోవునపుడు కుమ్మరవాఁడు | 331 |
క. | వనజాక్షుం డాసుమములఁ | 332 |
సీ. | రాజుచేసినపూజ రాజసం బని మెచ్చ | |
తే. | నే సమర్పించుసుమముల నేలఁ ద్రోసి | 333 |
తే. | అనఘ యిచటికిఁ గ్రోశద్వయార్ధదూర | 334 |
ఉ. | కుండలు చేసిచేసి యొకగూటను బెట్టుచు నప్పుడప్పుడున్ | 335 |
సీ. | ఆపుష్పములను నే నంగీకరింతు ని | |
తే. | పల్కె నిట్లని భీమ నీభక్తి శేష | 336 |
చ. | అనినఁ గులాలుఁ డిట్లనియె నయ్య నృపాలక శూద్రజాతివాఁ | 337 |
తే. | గరుడవాహన మెక్కి వేంకటవిభుండు | 338 |
క. | సరసిజనాభుఁడు వల్కఁగ | 339 |
సీ. | హరి కిట్టు లనియె నోయబ్జాక్ష నీభక్తుఁ | |
తే. | పూర్వమే మోక్ష మడుగ నీపూజ పరుల | 340 |
క. | వానికి మోక్షం బిచ్చితి | 341 |
సీ. | పట్టి విజ్ఞాన సద్భక్తివై రాగ్యము | |
తే. | జేరి వేడ్కను రాజ్యాభిషిక్తుఁ జేసి | 342 |
ఆ. | తొండవానుఁ డంతఁ దుర్యభక్తిజ్ఞాన | 343 |
ఉ. | అంతటఁ గొంతకాలమున కంబుజలోచనుఁ డానృపాలకున్ | 344 |
ఉ. | సద్గుణ మొప్పగా మది నచంచలభ క్తిరసంబు నిండఁగా | 345 |
శా. | నేనా మానవమాత్రుఁడం జపలుఁడన్ నీచాత్ముఁడం గాముఁడన్ | 346 |
మ. | మును నేఁ జేసిన నేరము ల్మఱచి నామూర్ఖత్వమున్ గర్వమె | 347 |
చ. | మతి సెడ విప్రుభార్యను గుమారుని కూఁతును దేఱ కేను జం | 348 |
చ. | సతి పతి యేకమైనపుడు సారవివేకము లేక రాత్రి వ | 349 |
వ. | అని యనేకప్రకారంబుల వినుతించిన నృపాలకు న్మెచ్చి | 350 |
చ. | విను నృప నీకు సాత్వికవివేకము పుట్టుటకై తపంబు సే | 351 |
చ. | జనవర యింకఁ గొన్నిదివసంబులు భూతలమందు నిల్చెదో | |
| యన హరిఁ జూచి నవ్వి నృపుఁ డర్థిని మోక్షమ నా కొసంగవే | 352 |
సీ. | కరుణారసము సృపాగ్రణిమీఁద నిండించు | |
తే. | వేగ తండ్రికిఁ బరలోకవిధు లొనర్చి | 353 |
సీ. | ప్రథితనిత్యోత్సవపక్షోత్సవములు మా | |
తే. | దాన చెప్పుచు మౌనముద్రను ధరించి | |
| వరము లందఱ కిచ్చుచు వారిధనము | 354 |
ఉ. | వేంకటనాయకుం డనఁగ విశ్వమునందుఁ బ్రసిద్ధి నొందుచున్ | 355 |
క. | లీలామానుషచర్యలు | 356 |
ఆ. | కలియుగాంతమునను గ్రమ్మఱ వైకుంఠ | 357 |
క. | అని సూతుఁడు వేంకటపతి | 358 |
మ. | అహహా సూతపరాత్పరుండు జలజాతాక్షుఁడు నిత్యుండు శ్రీ | 359 |
క. | చెప్పితి విచ్చట వరుసగఁ | 360 |
చ. | అని ఘనశౌనకాదిమును లందఱు గౌరవ మొప్పఁ బ్రస్తుతిం | 361 |
సీ. | అనుచుఁ బల్కిన రోమహర్షణుసుతుఁ జూచి | |
తే. | దాము పాషాణమృత్తికదారుమూర్తు | 362 |
వ. | ఇవ్విధంబున నొప్పు నర్చావిగ్రహచిహ్నంబుల నీక్షించి హరి | |
| బ్రతిమార్చనంబులు చేసి తర్వాత హరి సర్వాంతర్యామి | 363 |
క. | శృంగారాంగునకుం జయ | 364 |
క. | అని సూతుఁడు వచియింపఁగ | 365 |
క. | భావజజనక శుభాకర | 366 |
తురంగవృత్తము. | వికటసురరిపుహరణ గురుతరవిశ్వరక్షణకారణా | |
| మకుటకలితవిలసితమణిఘృణీమస్తకాఖిలపూరణా | 367 |
మాలినీవృత్తభేదము. | కర్మవిధాయక కర్మవినాశక కర్మఫలాశ్రితకాంతియుతా | 368 |
విభూతిమయవృత్తము. | జ్ఞానమార్గదీపకా జ్ఞానదివ్యరూపకా | 369 |
మాలిని. | సురహృదయవికాసా క్షుద్రరక్షోవినాశా | 370 |
గద్యము. | ఇది శ్రీతఱికుండ లక్ష్మీనృసింహ కరుణాకటాక్ష కలిత | |
| శరాజునకుఁ బ్రత్యుత్తరలిఖిత మంపించుటయు, వకుళ శేషా | |