ముప్పది రెండవ ప్రకరణము
251
“ ఒక యుత్తమాశ్వమునెక్కి సర్వసౌందర్య మూర్తి
యగు నొక రాజపుత్రుఁడౌ మార్గమున రాలేదా? '
“ నాకా విషయమేమో అంతగా జ్ఞప్తిలో లేదు ”
జ్ఞప్తి లేకేమి ! నీ విట్లన లేదా? ' ఆహా ! చెలీ ! చూచి దివ్యసుందర విగ్రహమును ? ఎంత మనోహరముగా నున్నది! కాని యది నిష్ప్రయోజనము సుమీ ! అతఁడు హిం దువుఁడై నాఁడు. తురుష్క యౌవనుఁడైన నెంత బాగుండును!"
'ఆఁ! స్మృతికి వచ్చినది.
ఇరువురును గొంచెము సేపూరకుండిరి.
"అతనియందు నీ మనము లగ్నమైనదా యేమి? "
అవునని తలయూచెను.
చెలీ ! ఈ కోరిక నీకెట్లు లభ్యమౌను ! అతఁడు రాజ కుమారుఁడుగదా ! వారు తురుష్కులను ద్వేషింతురు. అతఁ డు నీయండు నీవ లెనే అనుర క్తుఁడయినంగదా నీకోర్కె సిద్ధించుట! సహజతురుష్క. ద్వేషి.యగు రాజపుత్రుఁడెట్లు నీయందు మక్కువ వహింపఁగలఁడు ? ”
“ అది నేగ్రహించితిని. అతఁడు నాయందుఁ బ్రేమ వహింపకపోలేదు.”
చెలీ ! అయినను ఇది యెట్లు సిద్ధించును? మీరు మతాంతరులుగదా.”