54
వరవిక్రయము
ఇక రవంత లోపమే నిక్కముగఁ గాన
వచ్చెనేని బ్రతుక నిచ్చు నమ్మ.
కాళిం :- అయ్యయ్యో? మీరుగూఁడ నట్లనెదరేమి? నా కింగ్లీషు చెప్పిన దొరసానికి నలుబదియారేండ్లున్నవి. ఇప్పటికిఁ బెండ్లి లేదు. ఆమె యేమి అపనిందలపాలైనది?
భ్రమ :- సరే యిఁక నేమీ! చక్కని యుపమానమే దొరకినది. ఆమెకును మనకును గల యంతరమేమో తెలియునా? మన దేశములో, నాఁడుది యాడుదే, మగవాఁడు మగవాఁడే. అక్కడనో ఆఁడుది మగవాఁడు, మగవాఁ డాడుది. తెలిసినదా? ఈ మంకుతన మిఁకఁ జాలునుగాని, ఈపాటికి లోపలికి బోవుదము రమ్ము. (అని బలవంతముగాఁ కాళిందిని దీసికొని పోవును.)
పురు :- పేరయ్యగారూ, విన్నారా సంగతి?
పేర :- విన్నాను బాబూ, విన్నాను. ఏమిటో యెరిగి ఎరగని పిల్లల కేం తెలుస్తాయి కష్టసుఖాలు.
పురు :- ఇప్పుడేమని మీ సలహా?
పేర :- తమకు నేను సలహా చెప్పాలా. అయినా దీనికంత సలహాతో పనేముంది? కట్నం సొమ్ము పంపివేసినట్లు తెలిస్తే, కార్యం లేదని ఆ చిన్నదే వూరుకుంటుంది. ఆ కాస్త ముడి పడిందా పెనిమిటి బెల్లమే అవుతాడు.
పురు : -అట్లయిన నిఁక నాలస్య మెందులకు? ఇదిగో సొమ్ము ఇచ్చి చక్కరండు. (అని నోట్లు లెక్క పెట్టి) బజానాక్రింద నిచ్చిన పదిరూపాయలు మినహాయింతమా?
పేర :- ఆ బ్రాహ్మణుడు నోట్లకు మారకం అడక్కుండా విడిచిపెడతాడా? ఆ పదిరూపాయలూ అందుక్రింద సరిపుచ్చుతాను.
పురు :- అట్లే కానిండు. (అని నోట్లిచ్చి) మీరొకసారి చూడుడు.
పేర :- (లెక్కచూచి) ఐదు వేలా ఐదువందలు సరిగా వున్నాయి. ఈదారినే వెళ్ళి యిచ్చివేసి, ముట్టినట్టు ముక్కకూడా వ్రాయించుకు వస్తాను. శలవు. (అని కొంచ మావలికి వచ్చి) బ్రతుకుజీవుడా, బ్రాహ్మడు పప్పులో అడుగువేస్తాడేమో అని ప్రాణాలు కొట్టుకొన్నాయి. లేచిన వేళ మంచిది.
