52
వరవిక్రయము
ముండాకొడుకు చేతుల్లో ఐదురూపాయల నోటూ పెట్టగానే, అదివరకు వచ్చిన వారినందరిని వెనకబెట్టి అరగంటలో తేల్చేశాడు.
పురు : -పెండ్లికొడుకు ముడుపు పేరయ్యగారిచేత బంపివేయమనెదవా? అదేమి నీ వట్లున్నావు?
భ్రమ :- కాళింది నాకీ పెండ్లి వలదని కావలసినంత గందరగోళము చేయుచున్నది! ఏమి చెప్పినను దాని తల కెక్కుటలేదు!
పురు :- అదేమీ?
భ్రమ :- కట్న మిచ్చి వరునిఁ దెచ్చుకొనుట గౌరవహీనమని. ఆనవాయత లట్టెపోవునా? మీ పోలికలు పుణికి పుచ్చుకున్నందులకు మీ తిక్కయే దానికిని బట్టుకొన్నది!
పురు :- నా తిక్క నా బిడ్డలకుఁ గూడ నంటుకొనుట నాకానందమే కాని భగవంతుడు ప్రతికూలుడైనందున మా తిక్కతీరుమార్గముమాత్రమే లేకపోయినది! ఏదీ యెక్కడనున్న దొకసారి యిటు పిలువు.
కాళిం :- (తలవంచుకుని ప్రవేశించి) ఇదిగో యిక్కడనే యున్నానండి!
పురు :- (దగ్గరకు దీసికొని, తలనిమురుచు) అమ్మా! మీయమ్మతో నేమో యన్నావా టేమిటి!
కాళిం :- అమ్మతో నన్నమాట మీతోగూడ ననుటకే వచ్చినాను. నాన్నగారు? నాయెడ మీకు నిజముగా ప్రేమయున్నదా?
పురు : -అమ్మా! నీ కట్టి సందేహమేల గలిగినది?
కాళిం :- ఉన్న యెడల -
ఆ. కూతురనుచు బరుల చేతిలోబెట్టక
కొడుగటంచు నన్ను గొంపలోనె
యుంచుకొనుడు, మీరు పెంచలేకున్న గ
ష్టించి మిమ్ము నేనే - పెంచుదాన.
పురు :- (గడ్డము పుడుకుచు) వెర్రితల్లీ! బిడ్డను బెరవారికిచ్చుట ప్రేమలేక కాదు, మరేమందువా!
