తృతీయా శ్వాసము
99
చిన లేజవ్వన ముప్పతిల్లుటయు జేజేలు మునుల్ రాజులున్ 109
క. నను వలచిన ధిషణసుతుం, గని వేఁడిన హరికి నిత్తుఁ గాని యొరున కి
వ్వనితామణి నీ నని యె, వ్వని కైన నొసంగఁ డడుగవచ్చిన వేళన్. 110
వ. ఇవ్విధంబున. 111
శా. ప్రత్యాఖ్యానముఁ జెంది యందఱుఁ జనన్ బాపాత్ముఁ డౌదంభుఁడన్
దైత్యుం డొక్కడు వచ్చి మజ్జనకునిన్ దా వేఁడి యీ నన్న చో
నత్యంత క్రుధఁ బూని ఖడ్గమున నిద్రాసక్తు ఖండించి యా
హత్యన్ వాడు నశించె నత్తపసియిల్లా లగ్నిఁ జొచ్చెన్ వెతన్. 112
తే. తల్లియును దండ్రియును జన్నఁ దనయభాగ్య
మునకుఁ గలఁగియుఁ గలఁగక పూర్ణ నిష్ఠ
జనకుని ప్రతిజ్ఞఁ గడతేర్తునని తలంచి
వెన్నునిగుఱించి యిటఁ దప మున్నదాన. 113
క. కంటివ యిచ్చటివింతలు, వింటివ నాపూర్వకథ సవిస్తరముగఁ జే
కొంటివ యాతిథ్యము దడ, వుంటివ యిటఁ జనుము రాక్షసో త్తమ యనినన్".
చ. తన కిది దక్కె నంచు బ్రమదంబునఁ బం క్తి ముఖుండు మీనకే
తునిచిగురాకుబాఁకు మదిఁ దూఱినఁ దాలిమి మారి చేరఁగాఁ
జని యిది యేమి వెఱ్ఱి యెలజవ్వనమున్ బొలిపోవ విష్ణుఁ డం
చునె కలకాలమున్ దపసిచొప్పున దాఁటెదు వృద్ధ కాంతవై . 115
ఉ. వెన్నున కిత్తునంచు బలువేఁదుఱు సేకొని తండ్రి యీల్గుటన్
గన్నులఁ జూచియున్ హరియె కావలె నంచుఁ దపించె దూరకే
కన్నెఱికంబు కాఱడవిఁ గాచిన వెన్నెల సేసి యయ్యయో
నిన్నును ముంచె నీజనకుని గుదియించిన వెఱ్ఱి యియ్యెడన్ . 116
మ. హరి తానే బలవంతుఁ డైన మును మీ యయ్యన్ విరోధించి యొ
క్కరుఁ డుగ్రాసి వధింప నడ్డపడి దోర్గర్వంబు గాన్పించెనే
హరియన్నామము గప్పకున్ బెరయు నేలా యీవృధాభ్రాంతి యిం
తిరొ యింక ననుఁ బొందు మే లగు వయస్తేజః ప్రభావాఢ్యుడన్. 117
చ. అన విని కర్ణముల్ చిగురుటాకులఁ గేరెడు కేలుదోయిన
వ్వనజదళాక్షి మూసికొని వాని ననాదరదృష్టి జూచి యీ
చెనఁటివివాదముల్ విడువు శ్రీహరి నేఖలుఁ డైన నింద స
ల్పునె తగు బ్రహ్మవంశమునఁ బుట్టియు మూర్ఖత మాన వక్కటా 118
సీ. అన్వయంబుల కెల్ల నాది కారణభూతుఁ డగుతాతఁ గనినాతఁ డతఁడె కాఁడె
జపతపోమఖముఖాచారసారఫలంబు లరసి యిచ్చు ప్రదాత యతఁడె కాఁడె
నీయందు నాయందు నిఖిలాత్మలందంతరాత్మయై కనునాత్మ యతఁడె కాఁడె
సముఁడయ్యు దుష్టశిక్షయు శిష్టరక్షయుఁ బ్రతియుగంబునఁ జేయునతఁడె కాఁడె
