పుట:Upanyaasapayoonidhi (1911).pdf/28

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుటను అచ్చుదిద్దలేదు

   "నాఆయణాయవిద్మెహేవాసుదేవాయధీమహి!
    తన్నోవిష్ణుంవ్రచోదయాత్."

    అనువాక్యములలో నావదాత్పరుడేరుద్రుడనియు వక్రతుండుడనియు నారాయణుడనియు దెలుపబడియున్నది.
   ఒక్కడైనభగవంతుని ఇన్నివిధములబిలువనేలయంచురేని అట్లుపిలుచుట లో జాలసారస్యముకలదు.  ఈశ్వరునకొక్క పేరుమాత్రమేయిచ్చువారికంటె బలునామముల రూపములను గలిగించుతారలేయెక్కుడుజ్ఞాను లైయున్నారు. ఏమన, ఈశ్వరుడు దనంతకళ్యాణగుణవరిపూర్ణుడు.  అట్తియనంతున కేపెరుపూతిన్ గా జాలియుండును.  వేవిధముల నాతని మనము వణిన్ంచినను నింకనునతనిబూతిన్ గా నిర్వచింపజాలము అన్నిగుణముల నొక్కమారె ప్రశంసింపనేరముకగా కావున ననంతగుణ పరిపూర్ణనకనంతనామములుకూడ నేర్పడుచున్నవి. ఈవిషయమై రెవరెండు రాప్సన్ తన "హిందూ మతమును గ్రీస్తు మతముతో దానికిగల సంబంధమును" (Hinduism and its relation to Christianity) అను గ్రంధములోనిట్లు వ్రాసియున్నాడు.
  "It was a fine sentiment which led the Herbrew priests of old to omit the name of Jehovaha in the public worship, and substitute for it, "the incommunicable" or some such expression, for, human languge can never give a name to the Supreme. All that we have been able to d has been to take some attribute