పేదరిక మంత దోషం
బే' దో యీ జగతిలోననీ'శ్వరుడె'రుగన్
పేదను పొడగను వాడున్,
కాదని శవమ'నుచు జూచు: గదరా వేమా. 152
ధార్మికునకు గాని ధర్మంబు గన రాదు,
కష్ట జీవికె'ట్లు గాన బడును,
నీరు జొరక లోతు నిజముగా దెలియదు. వి. 153
మొగము జూచినపుడె, మోహంబు ఘనమౌను,
ధనము *[1] జూచినపుడె, దగులు మనసు,
కూలిన ప్పుడ, రయ కుసులెల్ల విరుగును. వి. 154
ఎన్ని మతములై'న, నే'మంత్రమైనను,
సత్యమింత లేక జూడ విడడు
సత్యము గలిగు'న్న, జగతిలో' ద్విజుడ'య్యె. వి. 155
152. The misery of poverty is known to God alone. He who views the poor man and holds him as nought, is no better thup a corpse.
153. A good deed is valued by the good alone; how should the vile sinner perceive its excellence? unless you enter the water (I protest to thee †[2]) its depth cannot be known.
154. At beholding her face, love arises in the heart; at viewing money, we are ensnared; we fall into the snare and all our joints are broken!
155. Be thy creed or thy prayers what they may, unless thou have a little truth thou shalt not attain the path to happiness. He who possesses the truth is the twice - born saint.‡[3]
