సోమి: అదిగో మీ ఇల్లు బంగారంగానూ, మీరన్నా నాకు సమాధానమే.
సోమ: నేనంటే నీకు ఎలా సమాధానమో చెప్పు.
సోమి: నేనంటే మీకు ఎలా సమాధానమో చెప్పండి.
సోమ: ఇదిగో నిన్ను చూచినా, నీ పాటలు చూచినా, నీ మాటలు చూచినా, నీ చక్కదనం చూచినా, నీ సౌందర్యం చూచినా, నీ నగలు చూచినా, నీ యొక్క నవ్వు చూచినా, నీ కులుకు చూచినా, నీ టక్కు చూచినా, నీ టమారం చూచినా, ఆ రెండు చూచినా, ఆనందో బ్రహ్మానంద మౌతుంది.
శిష్యు: ఏమిటండోయ్ తాతగారూ, ఆ రెండూ అంటున్నారు?
సోమ: కంటె, కాసుల పేరూరా?
సోమి: అదిగో ఏమో విన్నారు కాదు కదా! నాకు మిమ్ముల్ని చూస్తే చాల సంతోషంగా వుంది.
సోమ: నేనంటే నీకు యెలా సంతోషమో చెప్పవే.
సోమి: అదిగో మిమ్మల్ని చూచినా, మీ రుద్రాక్షలు చూచినా, మీ పురిపిడికాయ చూచినా, మీ దొప్ప చెవులు చూచినా, దోనె కడుపు చూచినా, మీ ముసలి గడ్డం చూచినా, మీ తలకాయ చూచినా, తట్ట తలపాగ చూచినా చాల సంతోషంగా వుంటుంది.
సోమ: నాముఖం. నాముఖం అని ముమ్మార్లు శ్లాఘించావు. నాముఖానికేమే
సోమి: ... దూరంగా వుండండి ముసలి కంవేస్తోంది.
సోమ: నాకంపే నీకు గిట్టదు. నిన్ను వదలి యే బ్రాహ్మడి మెళ్ళో జంధ్యాలు తెంచైనా గంగా యాత్ర పోతాను.
సోమి: అంత మాత్రం పోళెమి పుట్టాలి గాని నేనూ ఆశిష్యుణ్ణీ తీసుకుని రామేశ్వరం వెడతా నటుంది.
ఇలా ఒకరిమీద ఒకరు నిందలు వేసుకుంటూ, భార్యా భరల మధ్య వుండే తగవులాటల్నీ ఏకరువు పెడతారు. మధ్యలో బొమ్మలాటలో గంధోళి గాడిలా శిష్యుడు ఇద్దరి మధ్య ప్రశ్నలు వేసి రెచ్చ కొడతాడు. ఆద్యంతం వారి మధ్య జరిగే సంభాషణా విధానం, చతురతా, ప్రేక్షకుల్ని ముగ్ధుల్ని చేస్తుంది.
భాగవతుల్ని అదిలిస్తాడు. బృందంలోని గురుమూర్తిని, గొఱ్ఱె మూతనీ, గోవిందప్పను గోడ్రుకప్పనీ, భరత నాట్యాన్ని బడెతె నాట్యమనీ, ఇలా వక్రంగా మాట్లాడుతూ ప్రేక్షకులను నవ్విస్తాడు.
