தி Oూూ* స్వి య చ రి త్ర ము §. ఆపదలువచ్చినప్పడు గలరుబోండ్లు తాము ధైర్యంబు విడువక తక్కుగలుగు వారినూతార్చి దుఃఖంబుఁ బాపవలయు; ధైర్యమున "నాపద సగంబుతగ్గిపోవు. సత్యా ద్రౌపదీసం ూదము ਾ8੦ శ్రమయింతయును లేక చల్లఁగానుండి మందుల మాఁకులమంత్ర తంత్రములఁ తులవశ్యులఁజేయ భమపడు టెల్లఁ బెద్ద వెళ్లితనంబు బింబఫలో! చెలవునికావార్త చెవిసోకౌనేని మునుపన్న పేమయు మొదలంట విడిచి త్రాచుపామునువలెఁదలఁచు నాసతిని, మఱియు నామందులు మూయలుఁజేరి వికటించి వుగలకు వివిధరోగములఁ బుట్టించి బాధించి ముప్పను దెచ్చు. 'దాన నాయింతి నందఱును దూషింప లోకనిందయుఁ బరలోక వశినియును దలకూడి మిక్కిలి తలవంపులాదవు, కావున సాధ్వులు కాంతుల యెడలఁ గావింపఁదగదెఫ్టుగపటకర్త ముల; కాంతుని మనసును గనిపెట్టి మెలఁగ నన్నియాషధములు నవియొయశాఁ డొవు, • • • • • • • • • • • • •.• • . . . . . పతినిమించెడునట్టి పరమ బాంధవులు మతియెవ్వరును లేరు మహిమియోఁద సతికి. సర్వసౌఖ్యములాంద సాధ్వీమణులకుఁ బతియో నిదానంబు ప ్వందువదన ! పతియనుగ్ర హవును బడయు కాంతలకు సకల గౌరవములు సర్వవస్తువులు భూషణాంబరములుఁ బుత్రసంపదయు సద్దతియును గీర్తి సకలంబుగలుగు. కావునఁబతియాజ్ఞ కలలోనవైన విూeఠిక "మెలఁతుక "మెలఁగంగవలయు, కష్టపడినఁగాని కరము సౌఖ్యంబు కలుగదెవ్వరికిని క్మౌమండలమున o ్వ. మునుమున్న దేవతా పూజలుసల్పి మన నిమిత్తము చాల మహిఁగష్ట Tవెటుంది ᏜᏉexoö గర్భంబునఁ దొమ్మిదినెలలు వలనొప్ప మనలను వహియించి కాంవి
