ఎవరికిని తమతమ జన్మగుణము ననుసరించి శ్రద్ధ కలుగును. జీవుడు తాను చేకొనిన శ్రద్ధ కనురూపుడై యుండును. ఎవ డేవస్తువునందు శ్రద్ధగల్గునో వా డావస్తువువలె నగును.
డంబమునకు చేయబడు తపస్సును, ఆచారమును,
ఫలము నీయవు. లాభముగోరి చేయబడునదియు నట్లే. 17-3
అశాస్త్రవిహితం ఘోరం తప్యన్తే యే తపో జనాః
దంభాహంకార సంయుక్తాః కామరాగ బలాన్వితాః.
కొందరు డంబమును అహంకారమును గలిగి,
కామముచేతను చిత్తవికారముచేతను ప్రేరితులరై శాస్త్రములో
నియమింపబడని ఘోరమైన తపస్సు చేయుచుందురు. 17-5
కర్శయన్త శ్శరీరస్థం భూతగ్రామ మచేతసః
మాం చై వా న్తశ్శరీరస్థం తాన్విద్ధ్యాసురనిశ్చయాన్.
ఇట్లు బుద్ధిచెడినవారు తమ శరీరములోని భూతసమూహమును,
నన్నును, హింసపెట్టుదురు. వీరసురబుద్ధి గలవారని
తెలియుము. 17-6
తపస్సనునది మనోవాక్కాయములను మూడింటితో
చేయబడినది. ఆర్జవము, శుచి, పెద్దలయెడ నడకువ,
బ్రహ్మచర్యవ్రతము, భూతదయ, ఇవి దేహముతోచేయు తపస్సు;
వాక్తపస్సనునది, సత్యము, ప్రీతి, హితమైనమాట, మంచి
ధర్మగ్రంథములను చదువుట. మొదలగునవి. మనస్సును
