పుట:Sri Ramayanamu Yuddakanda Katta Varadaraju 1953 616 P 2030020024696.pdf/551

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది

484

శ్రీ రా మా య ణ ము

నేత్ర రోగంబు వా - నికి దీపకలిక
ధాత్రి పై మిగుల వే - దన సేయుకరణి
నినుఁ జూచి యేనోర్వ - నిమిష మేనియును
చనుమవ్వలికి కాక - చనకున్న నేమి
యీలక్ష్మణాంగదు - లీ విభీషణుఁడు
వాలితమ్ముఁడు నున్న - వా రిందులోన
వలసిన నొకరి క్రే - వల నుండు మేను
సెలవిచ్చితిని నీకు - చింత యేమిటికి ? 11040
అన విని హస్తిచే - నలమటఁ బడిన
వనిలోని సల్లకీ - వల్లకి రీతి
చెవులు చుఱుక్కని - చిల్లులు వోవ
నవమతిగాఁ బల్కు - ప్రాణేశు మాట
విని శోకముడిగి యా - వెలఁది కన్నీరు
తనచెఱుఁగునఁ ద్రోచి - తమ్ములవంటి
కన్నుల కెంజాయఁ - గడలుకొనంగ
విన్నబాటున క్రోధ - వివశయై పలికె.

—: సీత యామాటలు విని యగ్నిహోత్ర ముఖమున తన పాతివ్రత్యము నెఱుకపఱచెదనని ప్రతిజ్ఞ చేయుట :-

“అయ్య ! ప్రాకృత జను - లనురూపులైనఁ
దొయ్యలులను సిగ్గుఁ - దొఱగి యన్నట్ల 11050
యీమాట లాడుదు - రే నన్ను నిన్ను
నేమఱి నాశీల - మెఱిఁగి యుండియును .
పెక్కు-గాలంబు నీ - ప్రియ నై మెలంగి
యక్కటా! పది నెల - లవ్వల నున్న