పుట:Sri Ramayanamu Yuddakanda Katta Varadaraju 1953 616 P 2030020024696.pdf/492

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది

425

యుద్ధకాండము

గాకున్న నల జన - కజ యేల యెవ్వ
రేకడఁ బోయిన - నేమి నా కేల
రావణాసురునితో - రణమేల యందు
నీవుండ నచ్చోట - నేనున్కి నిజము
యేనిన్నుఁ గనుఁగొంటి - యెంత పుణ్యుఁడనొ
మానని యాపదల్ - మానె నాకిపుడు
సౌమిత్రి ! నేఁడెంత - సంతోషమయ్యె !
నామానుషంబు వ - ర్ణనకెక్కె నిపుడు
ననువంటి యన్న లే - నరులకుఁ గలరు
నినుఁబోలు ననుజన్ను - ని గణింపలేరు 9690
నాభాగ్య మీడేఱె - నాతపంబెల్ల
శోభన ఫలదమై - చూపట్టె నిపుడు”
అనుమాట లాలించి - యడుగుల వ్రాలి
జనకజాప్రియుఁ జూచి - సౌమిత్రి పలికె.
"ఏమెంత నామాట - లెంత నన్నింత
స్వామి! యల్పుఁడు వల్కు- - జాడ నాడుదురె ?
అచ్చట మును దండ - కారణ్య మునుల
కిచ్చిన యభయంబు - నీభాను సుతుఁడు
మున్నైన వానర - ముఖ్యులతోడ
నన్న ప్రతిజ్ఞలు - నావిభీషణుఁడు 9700
నమ్మి మీశరణన్న - నాఁడు మీరిచ్చు
నమ్శికలును మీమ - నంబులో మన్చి
యిటు లాన తిత్తురే - యీదశకంఠు
నెటు బోయినను బోవ - నీయక వట్టి
వాని సంగరములో - వధియింతు ననిన