పుట:Sri Ramayanamu Sundara Kanda Katta Varadaraju 1952 251 P 2030020024835.pdf/221

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది

191

సుం ద ర కాం డ ము

పలుమారు హనుమంతు - పై నివురుచును
గౌఁగలింపుచు సీత - కథ విందమనుచు
మూఁగుచు నినుమాఱు - ముమ్మాఱుగాఁగ
యడిగిన మాటలే - యడుగుచు "నింక
విడిచె దుఃఖము రఘు - వీరుఁ" డటంచు4500
“పావని ! మమ్మెల్ల - బ్రదికించినట్టి
దేవుఁడ వీవ" ని - దీవనలిచ్చి
పొగడుచు నుండు న - ప్పుడు తనచుట్టు
నగచరులుండ బృం - దారకుల్ గొలువ
నున్నయింద్రునిఁబోలు - యొప్పినవాలి
గన్నబిడ్డఁడు వేడు - కల నోలలాడి
యాకొండదరి నుండు - హనుమంతుఁ జూచి
వాకొని యాజాంబ - వంతుఁ డిట్లనియె

-: జాంబవంతునితో హనుమంతుఁడు తన వృత్తాంత మెల్ల సవిస్తరముగా వినిపించుట:-

"మాయన్న! పవనకు - మార! మాయెదుర
తోయధిపై మింటి - త్రోవగా నరుగు 4510
నినుఁ గనుఁగొంటి మిం- తియెకాని యవలి
పని నీవు మాకుఁ దె - ల్పక యేఱుపడదు
లంకాపురమున ని - లాసుత యెట్టి
యంకిలి నున్నది - యా యమ్మతోడ?
నేమంటివీవు ని - న్నేమని పనిచె?
రామసౌమిత్రుల - రవికుమారుకుని
జూచి యేమంద, మె - చ్చో నున్నదనుచు