ఆరణ్యకాండము
209
నెందు నూరటలేక - యెందునారడియు
నందు చింతాక్రాంత - యై యున్న యంత
—: రాముఁడు మారీచునిఁ జంపి వచ్చుచు దుశ్శకునములఁ గాంచి వగచుట :—
అచ్చోట రఘువీరుఁ - దామాయ లేడి
చిచ్చర యమ్ము వై - చి వధించి మఱలి
వచ్చుచో వరడులు - వాపోయఁ జుట్టి
వచ్చె నానామృగ - వ్రాతమేడ్చుచును
ఈ యవశకునంబు - లేలకోపొడమె?
మాయావి దనుజుడు - మహిఁ గూలునపుడు
నాడిన మాటచే - నవనిజ కొక్క
కీడును లేక సు - ఖించు గావుతను! 4980
ఇది లక్ష్మణుఁడు విన్న - నిప్పుడే వచ్చు
నది సీతవిన్న పొ - మ్మనిపించు నతని
దనుజులా జానకిఁ - దమరు హరింప
ననువుగానక యీమృ - గాకారుఁడైన
దనుజుని బెడ రేఁచి - తను నెలయించి
కొనిపోవఁ జూచిరి - కోరి జానకిని!
'హాసీత! హాలక్ష్మ - ణా' యనివీఁడు
చేసిన రావంబు - చేవచ్చు హాని
నాదు సోదరుని జా - నకిని దొలంగి
ఖేదముల్ మాని సు- ఖింతురుగాక! 4990
దనుజులతో జన - స్థానంబు కొఱకు
పెనుపగఁ గొంటిని - పెరుగకపోదు
