122
మ.నిగమార్ధ ప్రతిపాదక ప్రకటమై నిర్వాణ సంధాయిగా
భగవంతుండు రచింప భాగవత కల్పక్ష్మాజమై శాస్ర్తరా
జి గరిష్ఠంబగు నీ పురాణకధ సంక్షేపంబుగాఁ జెప్పితిన్
జగతి న్నీవు రచించు దీని నతివిస్తారంబుగాఁ బుత్రకా! (212)
చ.పురుషభవంబు నొందుట యపూర్వము జన్మములందు నందు భూ
సురకులమందుఁ బుట్టు టతిచోద్యమ యి ట్లగుటన్ మనుష్యుల
స్థిరమగు కార్యదుర్ధశల చేత నశింపక విష్ణుసేవనా
పరతఁ దనర్ఛి నిత్యమగు భవ్యపదంబును నొందు టొప్పదే! (213)
మ.ఉపవాస వ్రత శౌచ శీల మఖ సంధ్యోపాస నాగ్నిక్రియా
జప దానాధ్యయ నాది కర్మముల మోక్షప్రాప్తి సేకూర ద
చ్చపు భక్తిన్ హరిఁ బుండరీకనయనున్ సర్వాతిశాయిన్ రమా
ధిపుఁ బాపఘ్నుఁ బరేశు నచ్యుతని నర్ధిం గొల్వలేకుండినన్ (214)
క.వనజాక్షు మహిమ నిత్యము, వినుతింపుచు నొరులు వొగడ వినుచు న్మదిలో
ననుమోదింపుచు నుండెడి, జనములు ద న్మోహవశతఁ జనరు మునీంద్రా! (215)
క.అని వాణీశుఁడు నారద, మునివరునకుఁ జెప్పినట్టి ముఖ్యకధా సూ
చన మతి భక్తిఁ బరీక్షి, జ్జనపాలునితోడ యోగిచంద్రుఁడు సెప్పెన్. (216)
అధ్యాయము - 8
సీ. విను శుకయోగికి మనుజేశుఁ డిట్లను మునినాధ! దేవదర్శనము గలుగఁ
నారదమునికిఁ బంకేరుహభవుఁ డెఱింగించిన తెఱఁగు సత్కృప దలిర్ప
గణుతింప సత్త్వాది గుణశూన్యుఁ డగు హరి కమలాక్షు లోకమంగళము లైన
కధలు నా కెఱింగింపఁ గైకొని నిస్సంగ మైన నా హృదయాబ్జమందుఁ గృష్ణు
తే.భవ్యచరితుని నాద్యంత భావశూన్యూఁ, జిన్మయాకారు ననఘు లక్మ్షీసమేతు
నిలిపి యస్థిర విభవంబు నిఖిల హేయ భాజనం బైన యీ కళేబరము విడుతు. (217)
