110
వ. మఱియు నరనారాయణావతారంబు వినుము. ( 124 )
క. గణుతింపఁగ నరనారా, యణులన ధర్మునకు నుదయ మందిరి దాక్షా
యణియైన మూర్తివలనం, బ్రణత గుణోత్తములు పరమ పావన మూర్తుల్. ( 125 )
క. అనఘులు బదరీ వనమున, వినుత తపోవృత్తి నుండ విబుధాధిపుఁడున్
మనమున నిజపద హానికి, ఘనముగఁ జింతించి దివిజ కాంతామణులన్. ( 126)
క. రావించి తపోవిఘ్నము, గావింపుం డనుచుఁ బలుకఁ గడువేడుకతో
భావభవానీకిను లనఁ గా వనితలు సనిరి బదరికా వనమునకున్. ( 127 )
వ. అందు ( 128 )
మ. నరనారాయణు లున్న చోటికి మరు న్నారీ సమూహంబు భా
స్వరలీలం జని రూప విభ్రమ కళా చాతుర్య మేపారఁగాఁ
బరిహాసోక్తుల నాట పాటలఁ జరింపం జూచి నిశ్చింతతన్
భరిత ధ్యాన తప: ప్రభావ నిరతం బాటించి నిష్కాములై. ( 129 )
క. క్రోధము దపముల కెల్లను, బాధకమగు టెఱిఁగి దివిజభామలపై న
మ్మేధానిధు లొక యింతయుఁ, క్రోధము దేరైరి సత్త్వగుణ యుతు లగుటన్. ( 130 )
క. నారాయణుఁ డప్పుడు దన, యూరువు వెసఁ జీఱ నందు నుదయించెను బెం
పారంగ నూర్వశీ ముఖ, నారీ జనకోటి దివిజనారులు మెచ్చన్. ( 131 )
క. ఊరువులందు జనించిన, కారణమున నూర్వశి యన ఘనతకు నెక్కెన్
వారల రూప విలాస వి, హారములకు నోడి రంత నమరీ జనముల్. ( 132 )
వ. అంతం దాము నరనారాయణుల తపోవిఘ్నంబు గావింపం బూని సేయు విలా సంబులు (మానసిక సంకల్ప మాత్రంబున సృష్టిస్థితి సంహారంబు లొనర్పంజాలు) న మ్మహాత్ముల దెసం బనికిరాక కృతఘ్ననకుం జేయు నుపకృతులుంబోలె నిష్ఫ లంబులైన సిగ్గునం గుందుచు నూర్వశిం దమకు ముఖ్యరాలిగాఁ గైగొని తమ వచ్చిన జాడనే మఱలి రంత. ( 133 )
క. కాముని దహించెఁ గ్రోధ మ, హామహిమను రుద్రుఁ డట్టి యతికోపము నా
ధీమతులు గెలిచి రనినం, గామము గెల్చుటలు చెప్పఁగా నేమిటికిన్. ( 134 )
