________________
చ తు ర్థ శ్వా న ము శ్రీకృష్ణుఁడు ప్రయాణోన్ముఖుఁగుట, సహ వుండు తొలకిఁచి నగరించుకోనుచు, గృష్ణునిఁజూచి యోగకి నుడివె: ఒచ్చెములేదు కౌరవుల యుద్దముమానిస కసకున్న నీ కచ్చి మాటలా మన గౌ:వముం జేడకుండ పంచి యిచ్చకముఁ గంటిజపు ఏంటి పెకుణపడ్డు చాకస్, చిలవనున్న మన కచ్చెను ఉచికోకమంతయు ఆ గది యకులు ఓ నినుము. రాజనకును నే నేడురాడ రాదు గానీ చెప్పుచున్నాఁడ నోక్షమాట జేవిని జేర్పు సంధి సేయంగ నీకెట్లు సాధ్యపడు: ధర్మనిస్ట్రేతవై వి వీ తరుణమందు జూదమునాడు నాఁడుపనజూడవిపంచెముఁ బెట్టినాఁడొకో! మాచగుడాయ మెల్లఁ గురు మాకకు సోకున కిత్తునంచు; వాళ గో! దయకలి సర్వమును దొంగితే నీపరువూరు వర్షమున్ పేద కికంబుఁ బాపుటక బెత్తనముం బయ మేసికొంటివే: పదుమూఁడేఁడుల"యాయము పదిలంబుగ సంప్రతించి వశపచనచో గుదురీంలు సంధిని? వీ. పదకంచేమి తెలియదు వాపో? నాకున్ శ్రీకృష్ణుండీ నాక్యముల నాకర్లీ :చి సహదేవునిభుజంబుఁ దట్టుచు నీచెప్పిన ధర్మసూత్మంబు బుధజన గ్రాహ్యంబు, కౌరసరాజు సభలో సంశ్యపస్తానన సమయంబున నీనుడులు ల 133
