పుట:Shriiranga-mahattvamu.pdf/305

150

తృతీయాశ్వాసము

⁠

డేవంక నుండు ననుటయు నావాచంయమివరేణ్యుఁ డతనికి ననియెన్.

⁠ 286

క.⁠

అతివిమలం బగుమానస గతులను సుకృతప్రసక్తి గలకర్మములన్ వితతప్రసన్నభాషలఁ జతురుఁడవై యెఱిఁగె దీవు సర్వాత్ము హరిన్.

⁠ 287

క.⁠

కలఁ డఖిలనాయకుం డగు జలశాయి, సమస్తభూతచయములలోనన్ వెలుపటి సకలావస్థలఁ గలకాలము పూర్ణుఁడై జగన్నివహములన్.

⁠ 288

క.⁠

అనుటయు నాగంధర్వుఁడు మునివర్యుని విష్ణు డఖిలభూతావలియం దును బాయకుండునేనియుఁ గనరామి యదేమి యనినఁ గాశ్యపుఁ డనియెన్.

⁠ 289

సీ.⁠

గంధర్వనాథ! జగత్ప్రపంచంబునఁ గలవస్తుతతి తన్నుఁ గదిసియున్న నైన, పురోగతం బైన, భాగమకారఁ గనవచ్చునేలోన వెనుకదెసయు- నదిగాన నీమాడ్కి నఖిలభూతాత్ముఁడై తనరు నవ్విభుగానఁ దరముగాదు బాహ్యంతరంబుల ప్రతిహతంబై ప్రవ ర్తించు పరిజ్ఞానదృష్టి గాని

⁠

తే.⁠

యట్టి సుజ్ఞానమునకు మాటగుచు దేహి కర్మబంధంబు నిగుడుఁ దద్ఘననిరోధ మురిదిఁబోఁ జేసి నిజహృత్పయోజమధ్య గతునిఁ బరమాత్ముఁ గనువాఁడ కనెడివాఁడు.

⁠ 290