పుట:Shriiranga-mahattvamu.pdf/290

శ్రీరంగమహత్త్వము

135

తే.⁠

తెలిసి నలుదిక్కులను జూచి, ధృతిఁ గలంగి యిక్కడెక్కడ నన్నెవ్వ రివ్విధమ్ము జేసి రని పల్కు నాచిత్రసేనుతోడ, వారుఁ జెప్పిరి తద్విపత్కారణంబు–

⁠ 201

క.⁠

చెప్పిన విని, బెడగుచు మదిఁ గప్పిన మోహమున మీఁదుగానక పోదం డప్పగిది నుండ నేలని యప్పాఱుం డరుగఁజూచె ననుచరయుతుఁడై.

⁠ 202

వ.⁠

ఇట్లు చన మొక్కలించి ఱెక్కలు విఱిఁగిన పులుగులంబోలె–నాకసంబున కెగయలేక, చీకాకుపడి యార్తుం డగుచు, మర్త్యుకైవడి పుడమిం బడి పొరలి యాక్రోశించుచు.

⁠ 203

మ.⁠

అకటా యే నతిమూఢభావమున నీయత్యంతసంతాపహే తుకకర్మం బొనరించినాఁడ, నిఁక నీదోషం బశేషంబు, నూ రక యెబ్భంగిఁ దొఱంగు, దీనికి విచారం బెద్ది యన్యాయకా రికి నేలోకమునందు నాపదలు వర్తిల్లున్ దురంతంబులై.

⁠ 204

వ.⁠

అని యొక్కింత చింతించి మఱియును.

⁠ 205

మ.⁠

దివి మీముందట వచ్చు నన్నిటు బహిర్ద్వీపంబునం దేవదా నవమర్త్యాదులలోన నెవ్వరోకొ ప్రాణత్రాణ నిష్పాశులై యవిచారంబున వైచి రాజడుల నింద్రాఖర్వరోషాగ్నిను ద్దవిడిన్ వేలిచి తత్ఫలంబున హవిర్భాగంబు భాగించెదన్.

⁠ 206

క.⁠

అదిగాక వానిఁ జెప్పిన నొదవెడు భద్రంబు మీకు నుద్దీపితమై, యిది యటుపోనిం డిపు డు న్నది యిఁక నొకసంశయంబు నామదిలోనన్.

⁠ 207

ఉ.⁠

అప్పుడు మీకు నాకును వియద్గమనంబు సమంబ-యిట్టిచో నిప్పుడు నాకు నొక్కనికి నిత్తెఱఁగై మఱి మీగతిక్రమం

⁠