పుట:Shriiranga-mahattvamu.pdf/289

134

తృతీయాశ్వాసము

వ.⁠

అని పలికి రపు డాబ్రహ్మహత్య తద్దేశంబున సద్యోనాశంబు నొందె, నవ్విష్ణుభూతేశ్వరులు తమతమనిలయంబులకుం జనిరి, తదనంతరంబ జగత్ సృష్టికారణంబైన మహావృష్టి గురిసి కఱవు దీఱి యెల్లవారు తమతమ నెల పుల సుఖంబుండిరి, యీయుపాఖ్యానంబున నిఖిలపాపహరణంబగు నిహపర సుఖదం చెప్పి యప్పారాశర్యుండు నాగదంతమునివరున కిట్లనియె.

⁠ 195

క.⁠

ఈ కథ వినియెడి మనుజు ల నేకమహాపాతకంబు లెడలియు, ముక్తి శ్రీకాంతు లగుదు, రట్టిది నీకొకకథ యోగివర్య నే నెఱిఁగింతున్.

⁠ 196

మ.⁠

ఒక గంధర్వుఁడు చిత్రసేనుఁ డనువాఁ డుద్దామదర్పోదయా ధికుఁ, డస్వప్నవరేణ్యమిత్రుఁ డుడువీధిం దోడిగంధర్వగా యకులుం దానును బాడుకొంచు నట రంగాభ్యర్ణముం జేరి, కొం జక యామీఁదటగా వెసం జనియెఁ దచ్ఛాయాసముల్లంఘియై.

⁠ 197

ఆ.వె.⁠

వానితోడ నేఁగువారు తచ్ఛాయ న తిక్రమింపరామి దెలిసి, నిలిచి, రంతతీర్థరక్షు లాదుర్మదాంధుని సాగి పోవనీక సంభ్రమమున.

⁠ 198

క.⁠

కడకాలఁ బట్టి, కడు నురు వడి బిఱబిఱ ద్రిప్పివైవ వననిధి కవలం బడియె రఘునాథు శరహతి సుడిఁబడి మారీచరాక్షసుఁడు పడినగతిన్.

⁠ 199

వ.⁠

అప్పుడతనితోడఁ గూడివచ్చిన గంధర్వు లావిధంబెల్లఁ దెల్లంబుగాఁ గనుగొని బెదరి మగిడి నిజాధిపతియగు చిత్రసేనుండు తేజోహీనుండునై పడినయెడకుం జని, యచట నచేతనుండై యున్న యతనిఁ బ్రబోధించిన—

⁠ 200