పుట:Shodashakumaara-charitramu.pdf/83

72

షోడశకుమారచరిత్రము

(10) ధర్మరాజుకథ

క.⁠

మనుజేశ ధర్ముఁ డనియెడు మనుజాధీశ్వరుఁడు, తొల్లి మార్తుర చేతన్ ధనమును రాజ్యముఁ గోల్పడి తననగరము విడిచి తరళితస్వాంతుండై.

⁠ 124

క.⁠

ఆవిభుఁడు ఖడ్గదీప వ్యావృతహస్తుఁ డయి చంద్రవతి యనుదేవిన్ లావణ్యవతి యనెడుసుత నావనమునఁ గొనుచు నొకఁడు నరిగెడు వేళన్.

⁠ 125

చ.⁠

అలఘుమణిద్యుతం బొలుచు నావిభు భూషణరాగుఁ జూచి బో యలు గడువీఁకఁ దాఁకుటయు నందట మున్మిడిశాతహేతి ని ర్దళితులఁగా నొనర్చి భుజదర్పము మానక నిల్చి వారిచే నలుగులవేదన న్వివశుఁ డై హరివీటికిఁ దాను నేగినన్.

⁠ 126

ఉ.⁠

అన్నరనాథుఁ డీల్గుటయు నాతని కామిని దానుఁ బుత్రియు న్విన్నఁదనంబు దోఁప నటవీస్థలి నేగెడుచోటఁ జన్నులుం బెన్నిఱివేణులున్ జఘనబింబములుం గడు వీఁగఁ జేయఁగా సన్నపుఁగౌను లెంతయును సంచల మందఁగ నార్తి గూరుచున్.

⁠ 127

క.⁠

ఉలుకుచు నేగిరి వెస బె బ్బులిరాకకుఁ దొలఁగులేళ్ళపోలికి భయసం చలితవిలోచననీలో త్సలరోచులు గప్పి విపినభాగము లొప్పన్.

⁠ 128