పుట:Shodashakumaara-charitramu.pdf/79

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

68

షోడశకుమారచరిత్రము


శ్రీరాముని వరకాంతిసు
ధాధామునిఁ జూచి రాగతరళిత యగుచున్.

100


క.

మానసభవబాణాహతి
మానము గోల్పోయి తనదుమాతకు మదిలో
నూనినవిప్రకుమారుని
పై నెయ్యముఁ దనదుతాపభరముం దెలిపెన్.

101


వ.

దెలిపినం జోరవాక్యంబు మనంబునం దలంచి యఘంబు లేమికి నిశ్చయించి యెవ్వరు నెఱుంగకుండ వానిం దోతేర నొక్కదూతికం బుచ్చిన నాసొబగుం డి ట్లనియె.

102


గీ.

పంచశతరూప్యకంబులు వాయ కేను
నిచ్చలు వ్యయంబు సేయుదు నేఁడుమాత్ర
మిప్పు డేనూఱురూకల నిచ్చితేని
నరుగుదెంతు లేకున్న రా ననుచుఁ బలికె.

103


ఉ.

అప్పుడ యేగి దూతి యతఁ డాడినమాటలు వైశ్యకాంతకుం
జెప్పిన దాని చేతికిని శీఘ్రమ యర్థము నిచ్చి యేరికిం
జెప్పక రాత్రి రమ్మనినఁ జేకొని తా నడురేయి వచ్చి య
య్యొప్పులకన్య నింపు మెయి నోలల నార్చె సుఖాంబురాశిలోన్.

104


వ.

ఇత్తెఱంగున నత్తెఱవతోడి యభీష్టలీలలం దగిలి యారాత్రి గడపి ప్రభాతంబున నిజనివాసంబున కరిగి హారలతానామవారవనితాలోలుం డై యుండె, దత్సమాగమంబున వైశ్యపుత్రి దౌహృదలక్షణంబున నుల్లసిల్లి.

105


క.

గొంతివిధంబున గర్భం
బెంతయు గూఢముగఁ దాల్చి యినసమతేజుం