పుట:Shodashakumaara-charitramu.pdf/47

36

షోడశకుమారచరిత్రము

క.⁠

ఈవేగుజాము పెండిలి యీవిధమున నుండు టుచితమే తలపోయన్ భావజవహ్ని యడంగెడు భావంబున ధైర్య మింత పట్టుకొలుపుమా.

⁠ 128

క.⁠

మానసభవుశిఖివేఁడిమి యే నెఱుఁగనె దీని ననఁగ నేటికి విరహా గ్లానిం గుందుచు మానిని గా నేరక యున్నదానఁ గమలదలాక్షీ.

⁠ 129

గీ.⁠

శంఖపాలాఖ్య నొప్పారుసరసి పొంత మన్మథాకారు నొక్క(కుమారుఁ) జూచి యుల్ల మలరంగఁ జేరుచో నొకగజంబు విధివశంబున మముఁ బాపె వీఁకఁ గదిసి.

⁠ 130

క.⁠

కరి ప్రాణేశ్వరుఁ బాపిన విరహమునకు నోర్వలేక వేఁదురునై యా మరుఁడు దగిల్చిన చిచ్చున నురిసెద నది మొదలుగాఁగ నుత్పలనయనా.

⁠ 131

క.⁠

నావుడు మత్ప్రియఁగా మది భావించి ముసుంగు పుచ్చి భావం బలరన్ నీవల్లభుఁడను నే నని నావృత్తాంతంబుఁ జెప్పినం దెలిసి వెసన్.

⁠ 132

క.⁠

అంగము తాపము వాయఁగ నంగన ననుఁ గౌఁగిలించి యాత్మ గరంగం బొంగెడునాదెసఁ గనుంగొని యంగన యిట్లనుచుఁ బలికె నవమృదుఫణితిన్.

⁠ 133