పుట:Shodashakumaara-charitramu.pdf/111

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

100

షోడశకుమారచరిత్రము


కోరిక లెలర్ప భావజుబారిఁ బాఱి
ప్రేమ దనరార భువనాభిరామ యైన
యవ్విలాసినిచెలువంబునందుఁ దగిలి
నన్ను మఱచియుండితి నరనాథచంద్ర.

91


వ.

ఆసమయంబున.

92


క.

అప్పొలఁతి కనకనగరం
బెప్పగిదిం బొలుచు ననిన నే యుక్తిమెయిం
జెప్పితిఁ గొన్నివిశేషము
లప్పురిచెలువంబు లనుచు నంగనతోడన్.

93


క.

నామాటలు విని నవ్వుచుఁ
గామిని గడుధూర్తు వీఁడు గారులు పలికెన్
హేమనగరంబున విధం
బేమియు నెఱుఁగఁ డని పలికి యెంతయునలుకన్.

94


క.

నను వెడలఁగఁ ద్రోపించిన
మనమునఁ జింతిలక మౌనిమాట యమోఘం
బని తలఁచి యతనిచేతనె
కనకపురముజాడ యెఱుఁగఁగాఁ గోరి వడిన్.

95


క.

ఏనును మునివరుఁ గాంచిన
యానెలవున కేగి యచట నామహితాత్ముం
గానక పూనిక మానక
కానఁ గలయ నంత దిరుగఁగా నొక్కయెడన్.

96


క.

మునివరుఁడుం......దప
మొనరింపఁగఁ గాంచి వినతి యొనరించి జగం