హరి - (ప్రాంజలియై)
మానినీ వృత్తము
జయ జయ సురగంగా సంగతస్త్వోత్తమాంగా!
జయ జయ శరధినిషంగా శైలజాతాభిషాంగా!
జయ జయ వృషభతురంగా! సాధుచిత్తాబ్జభృంగా!
జయ జయ ధవళాంగా! సంతతానందసంగా!
మహాత్మా గిరీశా! నమస్కారము మహేంద్రా! వందనము గురూత్తమా! అభివాదము.
వసి - వత్సా! హరిశ్చంద్రా, నీయెడ పరమేశ్వరుఁడు ప్రసన్నుడయ్యె నీ కిఁక గష్టములు తొలగినవి.
పార్వ - చంద్రమతీ! పతివ్రతాతిలకంబగు నీచే లోకమంతయుఁ బవిత్రమైనది. నీ కేమి వరములు కావలయునో కోరుకొనుము.
చంద్ర - అమ్మా! మీరు ప్రసన్నత జెందిన నీయరాని దేమున్నది? చనిపోయిన రాచబిడ్డను బ్రతికించి నాయపవాదము బాపుము.
పార్వ - సాధ్వీమణీ! నీ ధర్మమునకు మెచ్చితిఁ, రాచబిడ్డతోగూడ నీకుమారుడు సజీవుండగు గాక! లోహితాస్యా లేచిరమ్ము! (లేవనెత్తును)
(తల్లి దండ్రులు కౌగిలించుకొందురు)
లోహి - మిత్రులారా! నే గోసిన కుశలెక్కడ?
పర - కుఱ్ఱా! నీ గురువులకు జేరినవి, తొందరపడకుము. హరిశ్చంద్రా! నీవిఁక రాజధాని బోయి పట్టభద్రుండవగుము.
హరి - అయ్యా! చండాలదాసుడనైన నాకింక రాజ్యమెందులకు? మీ దర్శన భాగ్యము లభించె జాలదా?
విశ్వా - హరిశ్చంద్రా! సత్యవ్రతము పరీక్షింప నేనే నీకిన్ని కష్టములు దెచ్చిపెట్టితిని. ఇది యంతయు నా మాయా కల్పితము. చూడు.
గీ. కడకు నిను దాసునిగ గొన్న కాటిఱేడు
పరయముడు గాని కడజాతి వాడు గాఁడు
ఇప్పుడు నీవు వసించెడు నిప్పొలంబు
సపనవాటంబు గాని మసనము కాదు.
