పుట:Satya harishchandriiyamu.pdf/102

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది

కంటి కిదియేమొ పలుమాఱు కానిపించు
నెక్కడో యున్న నాదు లోహితుఁడు నేఁడు

చంద్ర - హా! సుతా! నన్ను వదిలిపోతివా?

హరి - అహో! ఎక్కడిది యీ దీనారవము. ఇది పరికింపఁగా సతీ కంఠ స్వరంబుగా నున్నది, కాని పురుషునిది కాదు. పాపమా మందభాగ్యురాలెవరో పోయి చూచుట మేలు. (నడచుచున్నాఁడు)

చంద్ర - హా! కుమారా నాకు నేటితో సర్వాశా పూర్తి యయ్యెనుగా తండ్రీ! నీ దహన కార్యమునకుఁ దుదకుఁ గట్టెలకుగూడ గతిమాలి నీ తల్లి యల్లాడవలసివచ్చెనే. (శవము నెత్తికొని) హా, పుత్రా! నీకు నేనెంత ఘోరముఁ జేయ సాహసించితిని.

మ. చనుఁ బాలిచ్చినతోడనే నిదుర బుచ్చన్‌ బొత్తులందుంచి య
ల్లన జోకొట్టుచు నొక్కకేలఁ బెఱకేఁలన్‌ డోలికం బట్టి యూఁ
చిన నీతల్లియె యిప్పుడీ చితిపయిన్‌ జేసేత నిన్‌ జేర్చి హా!
యని దుఃఖించెడు దిక్కుమాలిఁ కొడుకా యన్యాయమింకేమనన్‌

నాయనా! రాజాధిరాజ కుమారుడవైన నీకుఁ గాలవశమునఁ గష్టములు వచ్చినను జనిపోయిన వెనుకనైనను నీ దహన విధి యథావిధి జరుగక యీ వల్లకాటి యందెవ్వనిదో యొకని చితిలో సగము కాలిన యల్పకాష్టముల నీకాధరములయ్యె గదా! నవమాసము మోసి, కని, ముద్దుముచ్చటలం బెంచిన నీ కన్నతల్లియా నీకుఁ గడకు దల కొఱవి నిడుట. ఛీ! ఛీ! చంద్రమతీ! నీ వెంత రాకాసివి! ఈ దుఃఖమున నీపతికి దావీయక నీ వొక్కతె నిట్లనుభవించుటకు నీ జన్మంబెంత దౌర్భాగ్యపు జన్మము. (కొఱవి చితి నంటించుచున్నది)

హరి - (సమీపించి, స్వగతము) ఓహో! నాయాజ్ఞలేకుండగనే నిక్కడఁ జితిఁ గూడఁ బేర్చినదే. (ప్రకాశముగా) ఓహో! ఎవ్వతె వీవు?

స్రగ్ధర:

పడతీఁ యేకాకివై నిర్భయమున నిటకున్‌ వచ్చి నా యాజ్ఞ లేకీ
నడిరేయిన్‌ వల్లకాట న్శవ దహన విధి న్సల్పుచున్నావుగా! ఛీ
చెడుగా చాల్లాలు పోపో చెడెదవు తగునే చేడె కీకృత్యముల్‌ నా
కడనా నీ మ్రుచ్చు వేసాల్కదలు కదలుమా కాడు నీ యబ్బ సొమ్మా!

(అని చితిం గూల దన్ను చున్నాడు)