ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది
- 182
సంస్కృతన్యాయములు
అట్లే--ఉపాస్థితుడై ఆత్మ ఆయాఉపాధిగుణభావమున భావింపబడును. ఉపాధి నశించిన మఱల స్వస్వరూపమున వెలుగొందును.
"నానావిధవస్తూనాంవర్ణాన్ ధత్తేయధార్ మల: స్ఫటిక:, తద్వదుపాధే ర్గుణభావితస్య భావం విభు ర్ధత్తే. విగతోపాధి: స్ఫటిక; స్వప్రభయా భాతి నిర్మలోయద్వత్, చిద్దీప: స్వప్రభయా తధా విభాతిఎహ నిరుపాధి:."
స్రోతోనిమ్నన్యాయము
నీరు పల్లమునకే పోవును.
"నీరుపల్లమెఱుగు నిజము దేవు డెఱుగు"
స్వకుచమర్ధనన్యాయము
తనకుచములు తానే పిసికికొనినట్లు.
తిమురున నుబిసిపడు తనకుచములను తానే పిసికికొనియువతి యెట్టిసుఖ మనుభవించును/
తనను తానే పొగడికొన్నట్లు.
దీనికి స్వకరకుచన్యాయమనియు బేరు కలదు.
స్వదీపచుంబనన్యాయము
మనదీపమేకదా అని ముద్దు పెట్టుకొనిన మూతిమీసములు తెగకాలినట్లు.
"మునుకొని యింటిదీప మని ముద్దిడా మీసలు గాల కుండునే?"
