- 122
సంస్కృతన్యాయములు
ఈతర్కము లన్నియు మాచేతనే తర్కపదవియందుజొప్పింపబడినవి. కాన (మాచేతనే) ప్రబన్ధమున నిరసింప బడవు. స్యయంసంవృద్ధమయిన విషవృక్షము సయితము తనకుయ్ నఱుక నయోగ్యముగదా!
అట్లే--దుర్మార్గు డయ్యును కన్నకొడుకు తండ్రి కవధ్యుడు.
ఇదియే మఱొకచో---
"హాహామయేదం నో చారుకృతం యత్సుతభర్క్సనం, విషవృక్షోzపి సంవర్ధ్య స్వయం ఛేత్తు మసాంవ్రతమ్" అని చెప్పబడి యున్నది.
విహగన్యాయము
పక్షి సూటిగ చెట్టుపై కెగిరినట్టు.
చెట్టుపైనున్న ఫలము ననుభవింపవలెననిన పక్షి వెంటనే సూటిగా నెగిరి పండుదగ్గరకు జేరి యాపండు తినును.
అట్లే--పూర్వ్ఫజన్మకృతకర్మఫలమును జీవుడు వెంటనే అందుకొని అనుభవించును.
విహంగన్యాయ మనియు, విహంగమన్యాయ మనియు గూడ దీనికి బేర్లు.
వీచితరంగన్యాయము
వాయవశమున సముద్రమందు మొదట చిన్నచిన్న తరంగములు పుట్టి క్రమక్రమముగ అని కలియుచు పెద్దవై తురకు పెద్దపెద్ద కెరటములుగా తయారయినట్లు.
