62
రంగూన్‌రౌడీ.
మోహ - ఏమో. నాతండ్రిగారిని గుర్తుపట్టలేను.
రమే - ఆపెద్దమనుష్యుని వెంట నింకొకస్త్రీ యెవ్వతెయైన వున్నదా ?
మోహ - లేదు.........కాదు, కాదు. ఉన్నది - దూరముగా కారులో నున్నది.
రమే - సరే; నీ వాడుకొనుము నాయనా !
మోహ - తాతయ్యగారూ ! మానాయనగారు నాకు కనఁబడరా ?
రమే - నేను చూపించెదను. నాయనా ! భయపడకుము.
మోహ —- (నిష్క్రమించును.)
రమే - (స్వగతం) ఈమె శంకరరావుభార్యయు, ఈబాలుఁడు కుమారుఁడు ననుటకు సందియము లేదు. ఔరా ! ఎంతక్రూరు డీశంకరరావు. ఇతఁడు నాభార్యతో యేకాంతవిహారము లారంభించి స్వ
భార్యను కత్తిచే పొడిచినాఁడే ! ఎంతసాహసి యనవలయు నీతని! ఇం కేమిక్రౌర్యము తలంచినాఁడో ! వీనిప్రవర్తనమును రహస్యముగా కనిపెట్టవలసి యున్నది. అదిగో కాలిచప్పు డగుచున్నది. వాఁడే యైయుండును. నే నిందుదాగి పరికించుచుండెదఁ గాక?
(చాటున దాగును.)
[శంకరరావు ప్రభావతితో ప్రవేశించును.]
శంక -- (అటునిటు పరికించి) ప్రభావతీ ! ఇప్పు డిచ్చట నెవ్వరును లేరు. మనము తలంచిన కార్యమున కింతకన్న మంచితరుణము దొరకదు. ఇనుపపెట్టెతాళపుచేతులను నాకు శీఘ్రముగా నిమ్ము.
ప్రభా -- (ఇచ్చి నిష్క్రమించును.)
శంక - (పెట్టెను తెఱచి ఆభరణములను దొంగిలించుచుండును.)
రమే - ( ప్ర ) ఓరీ! చోరశిఖామణీ ! ఎందుఁబోయెదవు ! నిలువుము. కృతఘ్నుఁడా అపాయస్థితిలో నుంటివని దయదలఁచి, చేరఁదీసి, నాతోడ సమానమగు ధనాధికారముల నొసంగి, యధికార్లతో
