చతుర్థాంకము.
57
జయరాం - (ప్రవేశము.)
నాందీ - దర్వాన్ !
జయ - అరే భగవాన్ !
నాందీ - దర్వాన్ ! నాకొడుకును చూచావా ?
జయ - చూచానమ్మా. చూచాను. ఇది గంగారాంసేట్ అదృష్టం.
నాందీ - గంగారాంసేట్ అదృష్టం యిందులో యేమీ లేదు. ఇదంతా నా యదృష్టం.
జయ - మీయిద్దఱిలో యెవరి అదృష్టమైనా ఒక్కటే. మీ కిద్దఱికీ కొడుకే కదా!
నాందీ - ఆఁ ! ఆఁ ! అది నే నొప్పుకోను. వీఁడు నాకొడుకే గాని గంగారాంసేట్ కొడుకుగాఁడు.
జయ - అయితే ! యీబిడ్డకు తండ్రి యెవరని మీనమ్మకం ?
నాందీ - నాకూ అదే నమ్మకం లేకుండా వుంది. ఎవరినైనా ఒకతండ్రిని బేరమాడుదా మని చూస్తున్నాను.
జయ - అరే భగవాన్ ! లోకంలో యిలాటిబిడ్డలుకూడా వుంటారా !
నాందీ - దర్వాన్ !
జయ - భగవాన్ !
నాందీ - పోనీ గాని నేనొక సలహా చెప్పుతాను. వింటావా ?
జయ - వినఁదగినదైతే తప్పకుండా వింటాను.
నాందీ - పదిమందితో బేరముకన్నా ఇంటిలో కలిసి మెలిసి వుండేవాఁడవు- నువ్వెందుకు తండ్రివిగా వుండఁగూడదూ ?
జయ - అరే! భగవాన్ !
నాందీ - నీ కేదైనా సంబంధం వున్నా లేకున్నా నువ్వే ఈకుఱ్ఱవాఁడికి తండ్రివి. తెలిసిందా ! ఇంకంతే; సేఠాణీగారి ఆజ్ఞకు తిరుగు లేదు. ఇడుగో ! పిల్లవాని నెత్తుకో ! నేను మళ్ళీ వచ్చిందాకా నీదగ్గరే ఉంచుకో !
