ద్వితీయాంకము.
25
సీ. వరగుణోపేతుఁడౌ ప్రాణనాయకుఁ డిట్లు
హీనదుష్కీర్తి వహించుటేమి ?
సానులతోడను సారాయితోఁగూడి
యుండి, గృహము చేరకుండుటేమి ?
జనకుని మరణమే సంతోషమని పొంగి
యంచితధనము వెచ్చించుటేమి ?
చావగాఁచిన వృద్ధజననికైనను నొక్క
పిండమైన నొసంగకుండుటేమి ?
సుతుని, భార్యను నీగతి వెతల ముంచి
వేశ్యయే లోక మని విఱ్ఱవీగుటేమి ?
కటకటా ! ఇదియెల్ల దుష్కాలమహిమ
గాక యుండిన నీస్థితిగలుగుటేమి ?
[శంకరరావు-ప్రవేశము.]
శంక - పోలీసులు - పోలీసులు - పోలీసులు. నన్ను వెంబడించుచున్నారు ? ప్రాణేశ్వరీ ! అన్నపూర్ణా ! ఇక నా కేది గతి ? నే నెట కేగుదును?
అన్న - అది యేమి? అది యేమి? పోలీసు లేల మీవెంటఁ బడిరి ? ఏమి ద్రోహము చేసినారు ?
శంక -- ఖూనీ చేసితిని. ఖూనీ ---
అన్న — అమ్మయ్యో ! ఖూనీయే చేసినారా ! ఎవరిని ? ఎవరిని ?
శంక - ముసలిరంగారావును ఖూనీచేసితిని ! మాటల కెడములేదు. నా బుద్ధికిప్పుడు ఆలోచన శక్తిపోయినది. నా కేదైనమార్గముచూపుము.
అన్న -- సరే ! జరిగిన దేదో జరిగినది. ఈగదిలో దాగియుండుఁడు. తరువాతసంగతిఁ జూచుకొందము.
శంక - (ఒక గదిలోనికిఁ బోవును.)
