ప్రధమాంకము.
7
జయ - అకవిత్వమంతయు నాబుఱ్ఱలో లేదు. నీ మొగములో నున్నది. నీ మొగము చూడగనే నా కీకవిత్వము పుట్టుచుండును.
(అనుబంధము - 4)
[గంగారాంసేట్ ప్రవేశము.]
గంగా - (చూచి అసహ్యపడి) అరే బాప్ రే బాప్- చొకిడీకాప్యార్ ఘర్ కాలాచార్ ఈజయరాం ముండకొడుకు ఇన్నాళ్ళకు నా చేతఁబడినాఁడు. చేతఁబడ్డ వీనిని చెప్పుదెబ్బలతోఁగాని సాగనంపను. కానీ, వీనిసరసము నీచాటునుండి కనిపెట్టెదను.
(చాటుననుండును.)
రాధా -- ప్రియా ! మీచేతియందలి గ్రంధ మేమి ?
జయ -- ఇదియా! ఇది యొక నాటకము.
రాధా - మీరు వ్రాసినదేనా ?
జయ - మఱియొకరు వ్రాసినదానిని మాగ్రంధ మని చెప్పుకొనుటకు మాయచేసి బ్రతుకు మైరావణ కవి ననుకొంటివా యేమి ?
గంగా - గతిలేక వీఁ డీనడుమ కవిత్వముకూడ నేర్చినాఁడా? సరి. అట్లయిన పద్యలక్షణమును నేర్పినగురువునకు పంగనామములు పెట్టినాఁ డన్నమాటే.
రాధా - అట్లయిన నీగ్రంధము పేరేమి ?
జయ - గంగారామసంహారము !
గంగ - (ఉలికిపడి) ఏమీ ! నాసంహారమా ?
రాధా - ఇది యేమి ! నాతండ్రిని సంహరించు నాటకమా?
జయ - ఔను ! నీతండ్రినే.
రాధా -- అయ్యో ! అంతదారుణము చేయుదురా ?
జయ -- వెఱ్ఱిదానా! గ్రంధనామము విన్నంతనే గాభరా పడెద వేమి ? ఇది వట్టికథమాత్రమేకదా ? అంతమాత్రమునకే భయమేల ?
