పుట:Ranganatha Ramayanamu.pdf/81

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

గలఁగెఁ బయోధులు కంపించె ధరణి - కులగిరు లదరె దిక్కులు చిక్కువడియె.
నమరులు గంధర్వు లఖిలసంయములు - కమలగర్భుని బ్రీతిఁ గని మ్రొక్కి యనిరి
“యాయతచిత్తుఁడై యత్యుగ్రతపము - చేయుచు నున్నాఁడు చెలఁగి కౌశికుఁడు!
అతనిమనోరథం బర్థి సిద్ధింప - మతి మెచ్చి తప మింక మాన్పకయున్న
యనఘు విశ్వామిత్రునత్యుగమైన - ఘనతరవహిచేఁ గాలు లోకములు.”
అన విని వారితో నప్పుడు కదిలి - వనజాసనుఁడు వచ్చి వరదుఁడై నిలిచి
"వినుము కౌశిక! యింక విపరీతతపము - పని లేదు చాలింపు బ్రహ్మర్షి వైతి.”1820
వనినఁ గౌశికుఁడు బ్రహ్మాదిదేవతలఁ - గనుఁగొని పల్కె నక్కజమైనభక్తి
“బ్రహ్మర్షిపద మేను పడసితినేని - బ్రహ్మపుత్తుఁడు లోకపావనమూర్తి
చిరపుణ్యశాలి వసిష్ఠుఁడు వచ్చి - యరసిన బ్రహ్మర్షి వనకున్న నమ్మ”
ననిన వశిష్ఠుని నబ్జసంభవుఁడు - ననిమిషులును బిల్వ నర్థితో వచ్చి
"బలితంపుఁదపమున బ్రహ్మర్షి వైతి - తెలిసితి మింక సందేహంబు లేదు
ముద మొప్పఁ జను" మన్న ముని వసిష్ఠునకుఁ - బదిలుఁడై మ్రొక్కి సద్భక్తిఁ బూజించె
నంత విశ్వామిత్రు నఖిలదేవతలు - నెంతయు దీవించి యేగిరి దివికి.
నారూఢపదుఁడు విశ్వామిత్రుమహిమ - లారయ నిట్టి మహాద్భుతక్రియలు."
అని పల్క రాముఁడు నాలక్ష్మణుండు - జనకాదులును సభాసదులు మోదిలిరి.
యిల్లడ జనకునియింట నుగ్రాక్షుఁ - డెల్ల రెఱుంగ ము న్నిడినచాపంబు1830
కడఁకమై విఱిచి రాఘవుఁ డేపు మెఱసి - కడుమోదమున సీతఁ గైకొను నెల్లి
నని రసాతలమున కంతయుఁ జెప్పఁ - జనినచందమున భాస్కరుఁ డస్తమించె.
జనకు వీడ్కొని గాధిసంభవుఁ డొక్క - యునికిపట్టున రామయుక్తుఁడై యుండె.
ననుపమప్రీతితో నారాత్రి గడపి - యినుపొడుపున నిత్యకృత్యము ల్దీర్చి
జనకుచెంతకు రామసహితుఁడై పోయి - యనియె విశ్వామితుఁ డందఱు వినఁగ.
“నినకోటిసమతేజు లీవిశ్వమూర్తు - లనఘకీర్తులు వీ రనన్యగోచరులు,
ఈపుణ్యధనులు నీయింటిలోనున్న - చాపంబు చూడఁగఁ జనుదెంచినారు.

జనకుండు శివునిచాప మెఱింగించుట

ఆవిల్లు దెప్పింపు" మనవుడు జనక - భూవరుం డప్పు డద్భుత మంది పలికె!
“భవుఁ డంధకాసురభస్మాసురాది - దివిజారివరుల సాధించె నావింట.1840
నుల్లోకుఁడై శివుఁ డుగ్రదానవులఁ - దొల్లి యనేకులఁ ద్రుంచె నావింట
విపులకోపాటోపవిభవుఁడై హరుఁడు త్రిపురదుర్గములు సాధించే నావింట!
నావింట మఱి దక్షయాగంబుఁ జెఱిచె! - దేవేంద్రముఖ్యులఁ ద్రిదశులఁ దోలి,
నియతాత్మ! మాతాత నిమిచక్రవర్తి - నయనయాన్వితునకు నాఱవతరము