పుట:Ranganatha Ramayanamu.pdf/75

వనజసంభవుఁ డంత వచ్చి కౌశికునిఁ - గనుఁగొని యెంతయుఁ గరుణించి పలికె.
నీతపంబున మెచ్చి యిచ్చితి నీకుఁ - బ్రీతిమై నిట రాజఋషిపదం బనఘ!”
యని పోవ గాధేయుఁ డతిదీనుఁ డగుడు - నెనయంగ నీతపం బెంత చేసినను1630
గడపట బ్రహ్మర్షి గానేరనైతి - నెడపడి చెడిపోయి యీయుగ్రతపము
ఈరాజఋషిపదం బేనొల్ల ననుచు - ఘోరతపంబు గైకొని సేయుచుండె.
అంత నిక్ష్వాకుకులాగ్రణియైన - సంతతకీర్తి త్రిశంకుఁ డన్ర్రాజు
తనువుతోడను గూడి తా నాకమునకు - నొనరంగఁ జను జన్న మొనరింపఁ దలఁచి
భక్తి వసిష్ఠునిపాలి కేతెంచి - యుక్తమార్గంబున నుపచరించుచును
"దివిజలోకమున కీదేహంబుతోడ - సవనంబు గావించి చనఁ గోర్కె నాకు
ననురక్తిఁ గావింపుఁ డనఘ నాచేత - మునుల రప్పింపుఁడు ముద మొప్ప" ననిన
"ఓనరనాథ! యొడలితో నాకలోకమున - కరుగ నసాధ్య మీయవనీశులకును.”
అనవుడు రాజన్యుఁ డట దక్షిణమున - ఘననిష్ఠఁ దప మర్థిఁ గావించుచున్న
చిరపుణ్యులైన వసిష్ఠపుత్రులకుఁ - గరమర్థిఁ బ్రణమిల్లి కరములు మొగిచి1640
“దేవలోకమున కీదేహంబుతోడ - బోవచ్చుయాగంబు పూని నాచేతఁ
జేయింపుఁ" డనిన “వసిష్ఠుఁ డిత్తెఱఁగు - సేయుఁడి యనెనేని చేయింతు" మనుడు.
నారాజచంద్రుఁ డిట్లనియె. “వసిష్ఠుఁ - డేరాజులును జేయ రీక్రతు వనియె
మీకడ నిటు రాక మీరైన నన్నుఁ - జేకొని యజ్ఞంబు సేయింపవలయు.
నరయఁ బురోహితు లగువారుగారె - ధరణీశులకు సర్వధర్మసాధకులు”
అనిన వాసిష్ఠు లాయవనీశుఁ జూచి - "ఘనుఁడు వసిష్ఠుండు గాదన్నతెఱఁగు
నిర్తలమతి నొరు ల్నేర్తురే సేయ? - దుర్మతి వగు నీకుఁ దోఁపదుగాక.”
యని పల్క నిర్విణ్ణుఁడై సంయమీంద్రు - తనయులఁ జూచి యాధరణీశుఁ డనియె.
"మీతండ్రి నిరసించె; మీరును జేయ - రైతి; రేతెఱఁగుననైన నీక్రతువు
హితబుద్ధిలేని మీ రేల నా కింక? - నితరులచేతఁ జేయించెదఁగాక!”1650
యనినఁ "జండాలుండ వగు" మంచు నలుక - గనుఁగొని పల్కి రాఘనపుణ్యు లంత.
భాసురంబగు భూమిపాలుతేజంబు - వాసిష్ఠకోపాగ్ని వడిఁ గాలె ననఁగ
నారయ నీలదేహంబును నీలి - చీరయు జుంజురుశిఖయును దనర
నంట నశుద్ధంబులైన మాలిన్య - మంటించు నీరూప మనుభంగిఁ దోఁపఁ
బ్రణుతవర్ణస్ఫూర్తిఁ బరఁగిన కనక - మణిభూషణము లోహమయములై తనర
నోజమైఁ గష్టనామోక్తిభేదములు - నాజాతి కనురూపమైన రూపమున
జననాథుఁ డతిఘోరచండాలభావ - మొనరంగఁ జేడ్పడియున్న నీక్షించి
పౌరభృత్యామాత్యబంధువర్గంబు - లారాజు వర్జించి; రంత నారాజు
నొదవినభయమున నొయ్య మెట్టుచును - నొదుకుచు జనులకు నోసరించుచును