పుట:Ranganatha Ramayanamu.pdf/539

ఘనవేత్రహస్తుఁడై కపుల రాక్షసులఁ - గనుఁగొని సందడి గ్రంద వేయుటయు
నామహాకలకలం బప్పు డాలించి - రాముఁడు రాక్షసరాజు వీక్షించి,
“యోహో విభీషణ! యుచితమే నీకు ? నూహింప నేటికి నుగ్రకృత్యములు?
వింతవా రెవ్వరు వీరిలో మనకు - నింత నొప్పింతురే యిబ్భంగిఁ గడఁగి?
వలవదు వారింప వచ్చి యందఱును - గలసి చూతురుగాక! కలదె యిం దేగు;8010
కాలదేశాంతరక్రమమునఁ జెడని - యీలు వొక్కడ మరు వింతియ కాక.
యెనసినకోటలు నిండ్లును దెరలు - వనితల కెందు నావరణము ల్గావు
వ్యసనంబులందు వివాహంబులందు - నెసఁగుకయ్యములందు నిష్ఠలయందు
తలకొని చెల్లు నుత్సవములయందు - వలవ దావరణము ల్వారిజాక్షులకు;
నే నిందు నున్నాఁడ; నిధి రణభూమి; - గాన నెగ్గేమియుఁ గాదు రానిమ్ము;"
అనిన విభీషణుం డారాఘవుండు - పనిచినతెఱఁగునఁ బద్మాక్షిఁ దెచ్చె;
నప్పుడు కల్యాణి కవనీతనూజ - కుప్పొంగుసంతోష ముల్లంబు నిండ
వెలికి నేతెంచిన విధమునఁ జెమటఁ - గలయఁ దనూలతఁ గ్రమ్మి దైవార,
రాకాసుధాకర రామచంద్రావ - లోకనామృతపానలోలయై, తేలి
చిరవిరహాగ్నులఁ జెచ్చెఱ నార్చి - పరమానురాగసంభరితాత్మ యగుచు8020
నేచినకోర్కుల నెలమి దీపింపఁ - జూచెఁ జూడఁగ నాఁగఁ జూచి రాఘవుని
నవనతవదనయై, యశ్రుపూరములు - ధవళవిలోచనోత్పలములఁ దొరుఁగ,
భయమును బ్రియమును బైపాటు సిగ్గు - పయిఁబడుచుండ నప్పడఁతుక యుండె;
నప్పుడు రఘురాముఁ డాత్మలోఁ గోప - ముప్పొంగఁ దప్పక యుగ్మలిఁ జూచి,
మానంబు ప్రాణంబు మహితవృత్తులకు - మానాభిరక్షణ మతి చింత చేసి,
“మానిని! వినుము నామహితవర్తనకు - నే నిన్ను దెచ్చితి; నింతియె కాని,
యింతి! నీదెస నాకు నింతకు మిగుల - నంతరంగంబున నాసక్తి లేదు;
కాకుత్స్థకులజులు గాంభీర్యధనులు - లోకరక్షణకళాలోలతత్పరులు,
వారివంశంబున వచ్చి జన్మించి - భూరివృత్తోన్నతిఁ బోకార్చె నందు;
పగవానియింటిలోపల నున్న నిన్నుఁ - దగిలి వరించుట ధర్మంబు గాదు;8030
“ఆలిఁ గోల్పడిపోయి యక్కటా! మగుడఁ - దేలేఁ డితం" డను తిట్టు వాటునకు
వెఱచి తెచ్చితిఁ గాని వెలఁది! నిన్నొల్ల - నొఱుపైనచోటుల నుండు పొ"మ్మనిన
జననాథుపరుషభాషాసాయకములు - గొనికాడ నొప్పింపఁ గువలయనేత్ర
యప్పటిసంతోష మంతయు మఱచి - చెప్ప నోరాడక చేష్టలు దక్కి
తాపంబుఁ బొంది యుత్తలమంది కుంది - కోపించి వగచి డగ్గుత్తికపెట్టి,
జలజాప్తకులు రామచంద్రునిఁ జూచి - యెలనాఁగ యేడ్చుచు నిట్లని పలికె.
‘‘దేవ! నాచిత్తంబుఁ దెలియదే నీకు? - నీవు సర్వజ్ఞమనీషివి గావె?