కావ్యము
బాలకాండము
33
కర మొప్పఁగాఁ దాళగతు లనఁ గూడి - మొరయు లీలాలాస్యములు సల్పువారు,
మురిపెంబు లింపార మొగి మృదంగాది - వరవాద్యములు వేడ్క వాయించువారు
పాణిపల్లవలఘుస్ఫారితలీల - వీణామృదుక్వణవితతంబు గాఁగ
మాకందమంజులమధుపానమత్త - కోకిలధ్వనిఁ గూడికొని పాడువారు
నగుచు నుద్యానంబునందుఁ గ్రీడింపఁ - దగిలి యాచెలువలఁ దప్పక చూచి960
కామాంధుఁడై శర్వగతుఁడైన పవనుఁ - డామానినులఁ జూచి యర్ధితో బలికె.
“మానినీమణులార! మఱి వినుఁ డింక - బూని చెప్పెద మీకుఁ బొసఁగంగ నిపుడు
నన్ను వరింపుఁడు నలినాక్షులార! - చెన్నార నమరత్వసిద్ధి గైకొనుఁడు;
ఎన్నఁడు జరలేని యెలజవ్వనంబు - నున్నతయశము మీ కొప్పారఁ గలుగు"
ననిన నల్లన నవ్వి “యనిలుండ వఖల - జనహృదయంబులఁ జరియింతు వీవు,
నీ వెఱుంగుదు మమ్ము, నీమహత్త్వంబు - భావింప కిది యేమి పలికెద వకట!
నియతుఁడై వర్తించు నిర్మలధర్మ - నయశీలుఁ డగు కుశనాభు కూఁతులము
ఓడక మాతండ్రి యుండ మాయంతఁ - గూడుట యటు సేయఁ గులహాని గాదె?
యిరవార మాతండ్రి యెవ్వరికిచ్చుఁ - బరికింప నాతఁడు పతి మాకు" ననినఁ
బవనుఁడు కోపంబు పట్టలే కప్పు - డవయవంబులఁ జొచ్చి యాతలోదరులఁ970
గుదియంగ దిగిచినఁ గుబ్జలై తండ్రి, - కది యెల్ల నెఱిఁగింప నందఱు వచ్చి
విన్ననై వదనారవిందము ల్వాంచి - సన్నిధి నిలిచి బాష్పములు నించుటయుఁ
గుశనాభుఁ డప్పు డాకూఁతులకైన - దశ జూచి వెఱఁగంది తా వారి కనియె,
“నిట్టిరూపములు మీ కెలనాగలార - యెట్టుగాఁ బాటిల్లె? నెవఁ డిట్లు సేసె?
మీ రేల పలుకరు? మీరింత కేమి - కారణం?" బనవుడుఁ గరములు మొగిచి
తమతండ్రితోడ నాధవళాక్షు లనిరి - "మముఁ జూచి పవనుండు మానంబు విడిచి
నన్ను వరింపుఁడు నలినాక్షులార! - యన్న నామాటకు నౌఁ గాక యనక
“మాతండ్రి నడుగు మీమాట నీ" వనిన - నాతండు కామాంధుఁడై యల్గి మమ్ము
గుబ్జలఁగాఁ జేసెఁ గ్రూరాత్ముఁ;" డనిన - నబ్జలోచనలతో నాతఁ డిట్లనియె.
“తగవును ధర్మంబు దలపోసి మీరు - తగదని శీలంబు దాఁట నోడితిరి980
కన్నియలార! మీగౌరవంబులను - నున్నతసత్కీర్తి నొందె నాకులము,
దేవతావిషయమై తెగి యొల్లరైతి, - రీవిధి మీరు సహించుటే లెస్స.
క్షమయె సత్యంబును క్షమయె శీలతయు, - క్షమయె తపంబును క్షమయె కీర్తియును
క్షమయె ధర్మంబును క్షమయె లోకంబు - నమరంగ రక్షించు" నని విచారించి,
తనమంత్రివరులతో దలపోసి చూచి - యనఘాత్ముఁ డగుచూడి యనుమునీంద్రునకుఁ
విశ్వామిత్రుఁడు తనవంశక్రమంబు దెలుపుట
దనుజన్ముఁ డగు గుణోత్తరు బ్రహ్మదత్తుఁ - డనువాని రప్పించి యమ్మహాత్మునకు
