కావ్యము
బాలకాండము
29
నంగారసదృశంబులై కొన్ని ఘోర - భంగుల ధూమ్రనిభంబులై కొన్ని
యనుపమదీప్తిరమ్యంబులై కొన్ని - తనరారు బహుదివ్యతనువులై కొన్ని
పరువడి చంద్రప్రభంబులై కొన్ని - పరికింప భానుదీప్తంబులై కొన్ని
బహుళాంధకారవిభ్రమములై కొన్ని - మహితాట్టహాసభీమంబులై కొన్ని840
యకలంకమూర్తు లి ట్లమర నేతెంచి - ముకుళితకరయుగ్మములతోడ నిలిచి,
"యేకార్య మొనరింతు? మేమిటఁ బనుపు; మా కేమి యానతి? మనుజలోకేశ"
యనుడు "నేఁ దలఁచినయప్పుడే మీరు - చనుదెండు పొం" డన్న సకలశస్త్రములు
వలగొని మ్రొక్కి యవ్వసుమతీపతికి - నెలమితో మ్రొక్కుచు నేగె నంతటను.
మునినాథుఁ జూచి కే ల్మొగిచి రాఘపుఁడు - వినయంబు భక్తియు విశ్వాస మెసఁగ
"ననఘ! కృతార్థఁడ నైతి నీకరుణ;" - నని వినుతించి విశ్వామిత్త్రువెంట
నరుగుచో నట వామనాశ్రమభూమి - కర మొప్పుటయుఁ జూచి కాకుత్స్థకులుఁడు
“ఈపర్వతముచెంత నిది యొక్కవనము - చూపుల కింపారి సొంపుల నలరి
పొలుచు నానామృగంబులు గల ధ్వనులు - గలపక్షిమృగములు గలిగి చెన్నగుచు,
నున్న దీయాశ్రమం బో సంయమీంద్ర! - యెన్న నెవ్వరిది? యిం దెల్లజంతువులు850
సుఖలీల నున్నవి చూడ నిక్కడికి; - నిఖిలజ్ఞ! యెక్కడ నీయజ్ఞభూమి?
ఎటనుండి చనుదెంతు రేచిరాక్షసులు - చటులోద్ధతులు నీదుజన్నంబు చెఱుప,
యాగరక్షణముగా నఖిలరాక్షసుల - వేగంబె నిర్జింతు విశిఖాళి" ననిన
నక్కౌశికుఁడు జగదభిరాము రాముఁ - జెక్కిలి పుణికి సుస్నేహుఁడై పలికె.
“ననఘ! నీ వెఱుఁగనియర్థంబు గలదె? - వినుము నాచే విన వేడుకయేని
మును విష్ణుదేవుండు ముదముతోఁ దపము - గొనకొని కావించుకొఱకునై యిచట
యుగము లనేకంబు లుండఁగా ననఘ - మగు వామనాశ్రమం బండ్రు మున్ దీని;
శ్రీరాములకు కౌశికుఁడు సిద్ధాశ్రమవిషయ మెఱిఁగించుట
మఱియును సిద్ధాశ్రమంబును ననఁగ - వఱల నీయాశ్రమవనము లోకముల
జననాథ బలి విరోచనుతనూజుండు - ఘనరాజ్యపదమున గర్వంబు మిగిలి
యేచి మరుత్తుల నింద్రాదిసురల - వేఁచి కాఱింపంగ విబుధులు మునులు860
నీయాశ్రమంబున కేతెంచి మ్రొక్కి - తోయజనాభునితోడఁ దా మనిరి
"శరణాగతప్రియ! శరణు లోకేశ; - సరసిజోదర! మాకు శరణంబు నీవ
పన్నుగా మమ్మేఁచు బలి యనువాఁడు - చెన్నొంద జన్నంబు సేయుచున్నాఁడు
అవ్వారి దానవయజ్ఞవాటమున - నెవ్వ రేమడిగిన నిచ్చుచున్నాఁడు
క్రతువు దీఱకమున్నె కావింపు మాకు - హిత" మంచుఁ బ్రార్ధింప నెల్లదేవతలు
నాసమయంబున నదితితోఁగూడ - భాసురవ్రతనిష్టఁ బరగు కశ్యపుఁడు
