పుట:Ranganatha Ramayanamu.pdf/473

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

యామీఁద వైకుంఠమందు నిర్వురును - కామితార్థోన్నతి కాంతురుగాక”5870
యనిన సంతోషించి యతిదయాపరుని - వినయపూర్వకముగా వినుతింపఁ దొడఁగె
సదయాంతరంగ! శోభనకృపాపాంగ! (?) - సదమలగుణధీర! సాధుసాంగత్య!
పరఁగ నాపతికళేబరము తెప్పించు - పురమున కతివేగఁ బోవంగ వలయు”
ననవుడు సుగ్రీవుఁ డపు డిట్టు లనియె - “వనజలోచన! పతివ్రత వౌదువేని?
నీదుపురుషునితోడ నీచంద మెల్ల - తగఁ బల్కు మిప్పుడు తడయక" యనినఁ
గడువేగమునఁ బోయి కదనరంగమును దడయక చొచ్చి యాతరలాయతాక్షి
పడియున్నతలఁ జూచి పలుతెఱంగులను - అడలుచు బతిఁ జేర నరిగియు దుఃఖ
జలధిలో మునిఁగి మూర్ఛయుఁ బొంది తెలిసి - పలువిధంబులఁ బడి ప్రాణేశుమీఁద
నెలుఁగెత్తిఁ హా! యని యేడ్చి ధైర్యంబు - నిలిపి సుస్థిరమున నిలిచి యాలేమ
పలికె సత్యప్రభాభాసిత యగుచు; - వలనొప్పు నామనోవాక్కాయకర్మ5880
ములయందుఁ బతిభక్తి మొనసితి నేని - సలలితధర్మసంచారంబునందు
పతియె దైవం బని భావంబులోన - సతతంబు వ్రతముగా సలుపుదు నేని
చెలఁగి నావిభునకు జీవంబు వచ్చి - యలర నాతో మాటలాడుఁగా! కనుచు
అని తమయాత్మ మర్యాదలు కొంత - యనినఁ గన్విచ్చి దశాస్యనందనుఁడు
"నెలఁత చంపినవాఁడు నీతండ్రి గాఁడె? - తలపోయ నొరులకు తరమె న న్గెల్వ?
నిలిచి యుద్ధము సేయ నిమిషమందైన - బలుచింతపడ నీకు పనిలేదు వినుము;
తనదుఋణానుబంధము గూడియున్న - నెనసియుందురు నరు లింతులఁ గూడి
వెలయఁగ యోగవియోగము ల్బ్రహ్మ - వెలయంగఁ గల్పించె వెలఁది జీవులకు;
ఇటుగాన మఱి కాలహేతువు గాన - కుటిలకుంతల ! యిట్లు కూలితి ధరణిఁ;
జను" మని కన్నులు చయ్యన మూయఁ - గని మదిలోఁ జింత గడలుకొనంగ5890
నప్పుడు బహుదుఃఖ యై కొంతసేపు - అప్పొలఁ తందుండ కతివేగ వచ్చి
శ్రీరామువిభునకుఁ జేతులు మొగిచి - యారామ వినుతించె నతిమోదమునను;
నప్పుడు రఘురాముఁ డంగదుఁ బిలిచి - "యిప్పడఁతుకపతి నిప్పింపు" మనిన
తరమిడి యారామధరణీశునాజ్ఞ - తలనిడి యాయింతిధవుకళేబరము
నిచ్చిన యురముపై నిడి రాఘవునకు - నచ్చపుభక్తితో నతివ వీడ్కొలుప,
నతివేగమున పురి కప్పుడే పోయి - యతివ మందిరమున కప్పుడు పోక
వామాక్షి పతికళేబర ముంచఁదగిన - భూమిని నిల్పి కాపుండఁగాఁ జేసి,
యంతఃపురంబున కటు చేర నరిగి - చింతించి తనమదిఁ జింతించి మఱియుఁ
దనపుత్రులను ప్రేమ తగఁ జేరఁదీసి - కనుగవలను బాష్పకణములు దొరుఁగ
శిరము మూర్కొని ప్రేమఁ జెక్కిలి నొక్కి - కరమర్థితోఁ దనకౌఁగిటఁ జేర్చి5900
"సుతులార! మీముద్దు చూడంగ నాకు - హితవు మీఱఁగ దైవ మియ్యక పోయె;