పుట:Ranganatha Ramayanamu.pdf/321

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

తేలి గట్టున కేగి తిరుగంగఁ బొరలి - వాలినభక్తితో వచ్చి విదుల్చె.
నివ్విధంబున నుండ నినకులాధిపుఁడు - దవ్వులఁ బొడఁగాంచి తమ్మునిఁ జూచి
"పొందుగా లక్ష్మణ! పొర్లదే చూడు - ముందఱ నొకతరుమూషకం బెలమి
నామీఁద భక్తి యున్నతగతిఁ బూని - తా మేను జలములఁ దడిపి గట్టునకుఁ
జని వేగ నిసుకపైఁ జల్లాడి తిరుగఁ - జనుదెంచి కొండలసందున రాల్చి
కర మొప్పుచున్నది కపికులాధీశు - లురుశక్తిఁ దరుగిరు లొగిఁ దెచ్చుచోటఁ
దా నెంత యని మది దలఁపక ప్రేమఁ - బూని సహాయమై పొదలుచున్నదియు
కనుగొంటివే” యనఁ “గమలాప్తవంశ! - కనుగొంటి భవదంఘ్రికమలయుగ్మమును
నెవ్వఁడు మది నిల్పి యెసఁగుఁ దృణంబు - నవ్వేల్పు గిరిఁ బోలు ననినఁ గాకున్నె?
కావున భక్తియ కారణం బనఘ!" యనవుడు ముదమంది నలినాప్తసుతునిఁ1100
గనుఁగొని “మఱి దానిఁ గనుఁగొనువేడ్కఁ - బెనఁగొనుచున్నది ప్రేమ నిచ్చటికిఁ
దె”మ్మన్న వేగంబె దెచ్చి సుగ్రీవుఁ - డమ్మహాత్మునిచేతి కంది యిచ్చుటయుఁ
బలుదెఱంగులఁ జాలఁ బ్రస్తుతిఁ జేసి - కలితదక్షిణకరాగ్రమున దువ్వుటయు
నల యుడుతకు వెన్క నమరెఁ ద్రిరేఖ - చులుకనై చూడ్కులు సుఖకరంబుగను
నెంతయు సంతోష మినుమడింపంగ - నంత లక్ష్మణుఁడును నబ్ధినాయకుఁడు
దనుజేశ్వరుండును దరుచరాధిపులు - ననయంబు సంతోష మతిశయింపంగ
నందందఁ గైకొని యలరుచు నుండఁ - జందనమందారచంపకక్రముక
పున్నాగసహకారభూరుహప్రతతు - లున్నచో విడిపించె నుర్వీశుఁ డంత
హనుమదంగదనీలహరిరోమకుముద - పనసాదివానరప్రముఖులు గూడి

శ్రీరామాదులు సేతువును జూచి సంతసించుట

కనుఁగొన నాశ్చర్యకర మైనయట్టి - ఘనతరంబైన యాకట్టపై నిలిచి1110
"బాపురే! యెంత నేర్పరియొకో! నలుఁడు - రూపింపఁ బెద్దయు రూఢికి నెక్కి
యరుగు దీర్చినమాడ్కి నలవడఁ దీర్చె - దొరకొని సేతువు దుదిదాఁక” ననుచుఁ
దనబాహుబలమునఁ దనవిద్యకలిమి - ఘనమైనసేతువు గట్టె నీనలుఁడు.
అది శతయోజనం బైనట్టినిడుపు - పదియోజనంబుల పరపును గలిగి
వెలసిన మలయసువేలాచలముల - నొలసి యెంతయుఁ జూడ నొప్పు వహించి
మెలఁగి యాడెడు గండుమీల మైరుచులు - వెలిగెడుచుక్కలవిధమున నుండ
నిరుదెస నల్లనై యేపారు నబ్ధి - కరమొప్పుచున్న యాకాశంబు గాఁగఁ
గలయంగ దీపించె ఘనసేతు వపుడు - వెలసిన నక్షత్రవీథిచందమునఁ
దను నట్టు గాంచిన తనపేర్మిఁ జూచి - తనరార మన్నింపఁదగు నని రామ
విభుఁ డాసముద్రుని వేడుకతోడ - నభయపట్టము గట్టె నన మించి మఱియు1120
నప్పుడు దేవత లామింటనుండి - యప్పౌరుషముఁ గన్నులారంగఁ జూచి