పుట:Ranganatha Ramayanamu.pdf/313

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

జడుఁ డైనవాఁడు దుర్జనుఁ డైనవాఁడు - కడుఁగ్రూరజీవసంగతి నుండువాఁడు
మలుగక తనలోన మండెడువాఁడు - కులగోత్రమైనఁ జేకొని మ్రింగువాఁడు840
నెదురెంత వేఁడిన నెఱుఁగునే పెద్ద - వదరుచు నంతంత వడి నుబ్బుఁగాక!
కదియంగ వచ్చుచోఁ గడిఁదిచిత్తంబు - చెదరంగ విషము పైఁ జిలికించుఁ గాక!
నడనీక తనప్రార్థనంబు గైకొనక - జడధి వొంగినఁ జూచి జానకీవిభుఁడు
నిడుదకన్నులక్రేవ నిప్పులు రాల - ముడివడి బొమలు గ్రమ్ముచుఁ గోప మెసఁగ
జలధిదిక్కును మఱి సౌమిత్రిదిక్కుఁ - బలుమాఱుఁ జూచుచుఁ బలికె భూవిభుఁడు.
"వీనిగర్వము గంటివే? లక్ష్మణుండ! - నే నెంత వేఁడిన నింతఁ గైకొనక
పొడచూపకున్నాఁడు పొడచూపకున్నఁ - బొడ వడఁగింపక పోనేల యిత్తు?
నెడపక క్రోలియు నింకింపలేని - బడబానలంబె నాబాణానలంబు
అటు చూచుఁ గాక! నాయస్త్రంబు కొలఁది - పటుతరమకరసర్పములు మీనములు
గండకంబులు కూర్మకర్కటంబులును - మండూకముల నీరుమానిసుల్ పశువు 850
లురవడి నొండొంటి నొరయంగఁ బాఱి - కెరలెడి తిమితిమింగిలతద్గిలములు
దండిరాక్షసులును దఱుచు నెగళ్లు - కొండలు మునదూరుకొని రూపుమాపి
పరఁగుచునున్న నాబాణాగ్నిశిఖల - నెరసిన తనలోని యెమ్ములో యనఁగ
జలములఁ గప్పి యాజలచరకోటి - మెలఁగుట మాన్పించి మీఁదఁ దేలించి
చిప్పలు గుల్లలు చిక్కంగఁ దన్నఁ - నిప్పుడు ధూళిగా నింకించువాఁడ
సిరితండ్రి యని పెద్దఁ జేసితిఁ గాని - హరిమామ యనుచుఁ బాలార్చితిఁ గాని
యిందుకుఁ దను వేఁడ నేటికి నాకుఁ - బొం దెఱుంగక తేర్చి పొంగెడుజలధి
న న్నశక్తునిగా మనంబునం దలఁచి - యిన్నిచందంబుల నేఁచె సౌమిత్రి!
తే విల్లు నమ్ములుఁ దెగి పొంగియున్న - యీవార్ధి నాచేత నింకుటఁ జూడు
వనధిలో జగములు వడిఁ జూఱఁ బుత్తు" - ననుచు రాఘవుఁడు వి ల్లందుమాత్రమున860
బలభేది వణఁకె, దిగ్భాగంబు పగిలె - జలధులు గలఁగె, నాశాకరు లడఁగె.
ధారణి గ్రుంగె, భూధరములు గూలె - నీరజాసనుఁడును నివ్వెఱగందె,
చుక్కలు డుల్లె, శేషుండు భీతిల్లె - దిక్కులు ద్రెళ్లె, నద్దివి యొడ్డగిల్లె,
నినకులాధీశ్వరుం డేపు దీపించి - వినుతులు శోభిల్ల వి ల్లెక్కుపెట్టి
సమవర్తి సంవర్తసమయదండంబు - సమమైనవాని నుజ్జ్వలమైనవానిఁ
బ్రళయకాలానలప్రభ నొప్పువాని - విలయోగ్రచండాంశువిధమైనవాని
సాయకంబులు పెక్కు సంధించి పేర్చి - తోయధిలోపలఁ దొడరి యేయుటయుఁ
కడఁకఁ బొంగితి నన్ను గరుణింపు మనుచుఁ - జెడక వారిధి యోరసిల్లెడుమాడ్కిఁ
గడు మ్రోసి పర్వతాకారంబు లగుచు - గడువేఁగఁ దరఁగ లాకస మప్పళించె
బలితంపురామభూపాలునిబాణ - ములు పెక్కు నాఁట సముద్రునినోట870