పుట:Ranganatha Ramayanamu.pdf/297

నుడుగనిమదముల నొలయుతుమ్మెదలు - కడునొప్పు నమ్మదకరు లెల్ల నిపుడు340
కడుమేను డిల్ల మైకంబులతోడ - మెడ లెత్తుకొని స్రుక్కి మెదల కున్నవియు
నున్నతస్థితిగల నుత్తమాశ్వములఁ - గన్నుల నీళ్ళును గాఱుచున్నవియుఁ
గవణంబు నీరును గడ్డియు నుడిగి - జవసత్త్వములు దూల సడలి యున్నవియు
వానితోఁకలయందు వడి నగ్నిశిఖలు - మానుగా నలుగుల మంటలు వెడలు
నరదాలపై నగ్ను లటరాలుచుండుఁ - బొరిపొరి యుల్కము ల్భువిఁ బడఁదొణఁగె
జడిగొని వీరమస్తముల వాయసము - లడరుచుఁ బురములో నాడంగఁదొణఁగె
ఖ్యాతిగా శిఖలతోఁ గడఁగి కూపములు - భాతిగా మండూకపతు లుద్భవించె
దేవగేహముల భూదేవగేహములు - భావింప శిథిలాధిపఙ్క్తులు పుట్టె
ఇంద్రధనుస్సులు నిట రాత్రులందుఁ - జంద్రధారికి నైన జయము లేదండ్రు
పూని చూడఁగ శుభంబులు గావు మనకు - వీని విచారించి విగ్రహం బుడుగు350
మటుఁగాన నిన్నిటి కసురాధినాథ - శర మేల విను మొక్కశాంతి చెప్పెదను.
శ్రీరామునకు నిమ్ము సీతఁ గొంపోయి - నేరమిఁ బట్టఁ డానృపకుంజరుండు
ఎందు నీతిజ్ఞుల కిది లెస్సకార్య - మిందఱు నెఱుఁగరా యిది బుద్ధి యనుట
దనుజేశ! నీచిత్తధర్మంబు నూఁది - విను మని చెప్పంగ వెఱతురు గాక
నాకుఁ బోరాదు దానవనాథ! గాన - నీకుఁ జెప్పితి నిట్లు నీతిమార్గంబు”
అని బుద్ధి చెప్పిన నవ్విభీషణుని - వినుతవాక్యంబులు వీనులఁ జొరక
“నెవ్వరిదిక్కున నేభయం బెఱుఁగ - నెవ్విధంబున సీత నీను రామునకు
దుర్జయుం డగు నాకు దురములో నెదిరి - నిర్జరు ల్తోడైన నిలుచునే" యనుచుఁ
గోపంబు దీపింపఁ గొలువెల్ల విరిసి - వేపోయె దానవవిభుఁడు లోపలికి.
మఱునాఁడు లేచి క్రమ్మఱ రావణుండు - మఱువక సంధ్యాసమాధులు దీర్చి360
యనుజునివచనంబు లాత్మఁ జింతించి - తనప్రధానులు తాను దలపోయఁ దలఁచి
భానుమండలసమప్రభ గలయట్టి - మానైనదివ్యవిమానంబు నెక్కి
కమనీయబహురత్నకలితంబు లగుచుఁ - గొమరారఁగాఁ బైఁడికుంభముల్ మెఱయ
వెన్నెలచూ లన విరచించినట్టి - యున్నతఛత్రంబు లొప్పారుచుండఁ
గంకణఝణఝణత్కారము ల్మెఱయ - నంకించి చామర లతివలు వీవ
బెక్కుతూర్యంబులు పెల్లుగా మ్రోయఁ - బెక్కండ్రు సుభటులు పెంపారి కొల్వ
వందిమాగధులు కైవారంబు సేయ - సందడి జడియ నైశ్వర్యంబు మిగులఁ
జనుదెంచి బహుమంత్రిసహితంబు గాఁగ - మనుజాశనుఁడు సభామంటపంబునకు
నర్కవంశుని శరాహతిఁ దెగి పిదప - నర్కబింబముఁ జొత్తు నని తెల్పుకరణిఁ
జొచ్చి సింహాసనస్థుండునై పిలువఁ - బుచ్చె నాయకుల నప్పుడు పడవాళ్ల,370
వారును దమరథావళులపై నెక్కి - వారణంబుల నెక్కి, వాజుల నెక్కి,