పుట:Ranganatha Ramayanamu.pdf/291

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

పెనుపైనఘోషంబు భేరీరవంబు - వినుతింపఁగా వీరు వీరరసంబు
గానున్నఁ జేరినకడిఁది రావణుని - నే నేల చంపంగ నిత్తు నన్మాడ్కిఁ
దనరిన క్రూరసత్త్వస్థితిఁ బేర్చి - తన కెదురై మహోద్ధతి నున్నదానిఁ
గని పెద్దవెఱగంది గాంభీర్యధనుఁడు - వనధితీరముఁ జేర వచ్చి రాఘవుఁడు
ప్రకటంబుగా సర్వబలము గూడుటకు - నొకమంచిచంద్రకాంతోపలస్థలిని
జలధితీరంబునఁ జరియించుచున్న - బలితంపురావణపాఠీనవరుని
ననుపమం బగు తన యంప గాలమునఁ - గొని తివుచుటకునై కూర్చున్నపగిది
నాసీనుఁడై యున్న యర్కకులేశుఁ - డాసన్నుఁ డై యున్న యర్కజుఁ బలికె.
“వచ్చితి మిమ్మహి వారిధిఁ జేర - నెచ్చొప్పు ఘటియింత మిది దాఁట? మనకు
నాయుపాయము మఱి యాత్మ చింతింత - మీయగచరకోటి నెందుఁ బోనీక160
యింపైనయెడ విడియింపంగఁ బనుపు - సొంపారఁగాఁ దోడు చూడంగవలయు”
నని రాఘవేశ్వరుఁ డర్కజుఁ బలుక - నినసుతుండును నీలు నిటు సేయఁ బనిచె.
నీలుండు నప్పుడు నిరతంబు గాఁగ - వాలినసేనల వడి విడియించె
వనచరారవము నావలనను గలిగి - వనచరారవము నీవలనను గలిగి
యునికి సహింతునే? యోసముద్రుండ! - యని యప్పు డావార్ధి నదరించుమాడ్కి
విడియువానరసేన వెడలెడుమ్రోఁత - నడచుపెల్లైన యాయంబుధిమ్రోఁత
నట రెండువేలంబు లై యాపయోధి - తటవనభూములఁ దరుచరు ల్విడియ
నప్పుడు రాముఁ డేకాంతంబునందు - నొప్పెడులక్ష్మణు నొయ్యనఁ బలికె.
"సౌమిత్రి! వింటె యీజలనిధికైన - నీమెయిఁ దుద నిశ్చయింపంగ వచ్చు
నివి యింత యిం తని యెన్నంగరాదు - తుద లేదు నామనోదుఃఖవారిధికి"170
నని రామవిభుఁడు శోకాంబుధిలోన - మునుఁగుచుండఁగ మూఁడుమూర్తులు గలిగి
యతనితోడిదె లోక మనిన చందమున - నతివేగమున నినుఁ డపరాద్రిఁ గ్రుంకె,
నినుఁడు గ్రుంకుటయును నెల్లలోకములు - పెనుపొంద మణిలేని పెట్టియఁబోలె
మనసిజానలతీవ్రమానసు రాముఁ - గనుఁగొని యనువుగాఁ గప్పుటకొఱకు
చెలివోలు నపరాశ చెంగావిచీర - నెలమి నిచ్చినక్రియ నెరసంజ యొప్పె.
నినవంశచంద్రుచే నింద్రారిమోము - ననిశంబు నిటు వాఁడు ననినచందమునఁ
దళమున బిగు వెల్లఁ దప్పి యందంద - లలిఁ దక్కుచును గమలంబులు మొగిడె.
చెలువుగా రాముని శీతలక్రియకు - నలిరేఁగి యీశాంగనలు గూడ వైచు
లలితతమాలపల్లవరాసు లనఁగఁ - గలయంగ బలువుచీఁకటు లగ్గలించె.
దిననాథకులు దేవిఁ దెచ్చి మోదించు - దనుజనాథునిమోముదమ్ములు విరియు180
నని నగియెడిమాడ్కి నప్పు డందంద - తనువొందఁగాఁ గుముదంబులు విరిసె.
శ్రీరామదేవుని శితమార్గణముల - నారత్నములు దక్క నంబుధిఁ గ్రుంకె.