పుట:Ranganatha Ramayanamu.pdf/204

దానును బుద్ధి నెంతయు విచారించి - పూనికమీఱ గొబ్బున నొఱల్ వెఱికి1370
కడువాడిఖడ్గముల్ గైకొని వానిఁ - గడఁగి చేతులు రెండు ఖండించుటయును
నుబ్బెల్లఁ జెడి దైత్యుఁ డొఱలుచుఁ దూలి - గొబ్బునఁ దెలివి గైకొని వారిఁ జూచి
"మీ రెవ్వ" రనుడు సౌమిత్రి సర్వంబు - శ్రీరామచరితంబు చెప్పిన దాని
వినుటచే నంతట విజ్ఞాన మొదవఁ - దనదువృత్తాంత మంతయుఁ జెప్పఁదొడఁగె.
“దను వను దివ్యుండ, ధరణీశ! యేను - ఘన మైన మునిశాపగతి నిట్టు లైతి.
కనకగర్భునిచేతఁ గామరూపత్వ - మును జిరంజీవిత్వమును గాంచి, క్రొవ్వి
యిట్టిరూపము దాల్చి యెల్లసంయములఁ - బట్టి బాధింపఁగఁ బరమకోపనుఁడు
స్థూలశిరుం డన శోభిల్లుమునికి - నీలోకమునఁ దొల్లి యెగ్గుఁ గావించి
యతిఘోరరూపుఁడ నై యేను మరల - నతనిఁ బ్రార్థించిన నతఁడు మీవలన
నతులశాపవిముక్తి యగు నంచుఁ బలుక - మతిలోన నదియెల్ల మఱువక పిదప1380
నది యాదిగా నిట్టియాకృతిఁ బూని - త్రిదశేంద్రు నాజి కేతెమ్మన్న నతఁడు
కంఠంబు తలతోడఁ గడుపులోఁ బోవ - గుంఠితంబుగ వ్రేసెఁ గులిశపాతమున"
ననిన రాఘవుఁడు "దశాననుచంద - మనఘ! నీ వెఱుఁగుదె?" యనిన వాఁ డనియె
"నెఱుఁగుదుఁ గాని మౌనీంద్రుశాపమున - నెఱుక చాలదు నాకు నీశరీరమున
ననలంబు దరికొల్పుఁ డామీఁద మీకు - వినుపింతుఁ దెలియ నివ్విధ" మన్న వారు
దనువు శరీరంబుఁ దగ సంస్కరింప - ననలుని కాదేహ మాహుతి యయ్యె.
నతఁ డంత దివ్యుఁడై యాకాశవీథి - నతులవిమానంబునందుండి పలికె.
“నోరఘురామ! యాయోధనోద్దామ! - కారుణ్యతారుణ్యగాంభీర్యధుర్య!
కాకుత్స్థవర్య! నీకారుణ్యదృష్టి - పైకొన నాతొంటిపద మందఁగంటి.
విను మింక రావణువిధమెల్ల నేను - వినుపింతుఁ దేటగా వివరించి యతఁడు1390
ధనదానుజుఁడు పులస్త్యబ్రహ్మకూర్మి - మనుమండు తనతపోమహిమ మెప్పించి
నలువచే వరము లున్నతిఁ గాంచినాఁడు - చెలఁగి దిగ్విజయంబు చేసినవాఁడు
తొలివేలుపుల కెల్ల దొరయైనవాఁడు - కలవేలుపుల కెల్ల గంటైనవాఁడు
బలుతలల్ పదియును బాహు లిర్వదియు - గలవాఁడు లవణసాగరఖేయమైన
లంకాపురంబు పాలన సేయువాఁడు - బింకాన రజతాద్రిఁ బెఱికినవాఁడు"
అని చెప్పి రావణుం డాసీతఁ గొనుచు - జనినమార్గము చెప్పి సరగ నాదనువు
మఱి త్రోవ గుఱుతులు మార్గంబు చెప్పి - తఱుచైనవస్తువుల్ తప్పక చెప్పి
మేరఁగాఁ బంపాసమీపంబునందు - నారూఢమతి మతంగాశ్రమం బొప్పు
నమ్మునిశిష్యురా లయినట్టి శబరి - మిముఁ బూజించు; నమ్మెలఁత యున్నెడకు
మీరలు వోవ నమ్మిహిరసూనునకుఁ - గూరిమిచెల్మి గల్గును; దానివలన1400
జానకిఁ బొందెదు సామ్రాజ్యపదవిఁ - బూని గాంతువటంచుఁ బోయె నద్దివికి.