యిట్టిదుర్బుద్ధి నీ కెట్లొకో పుట్టె? నెట్టిదుర్మతియొ నీ కీబుద్ధి చెప్పె
వాని నీ వటు పగవానిగా నెఱుఁగు - మే నీకుఁ బోరాని హితమతి గాని
యితరుండఁ గాను నీ కీబుద్ధి గాదు! - క్షితిఁ బతివ్రతల కాశించుట తగదు!
ఆశించితేని నీయన్వయం బెల్ల - నాశమౌఁ గాన దానవనాథ! నీవు
చనుము లంకకు సుప్రసన్నుఁడ వగుము - గనుము సౌఖ్యము నీదుకాంతలవలన”
ననిన మారీచువాక్యంబు లప్పటికి - విని లంక కేతెంచె వింశతిభుజుఁడు,
శూర్పణఖ రావణునితోఁ దనభంగపాటును జెప్పుట
అంత నాఖరదూషణాదిరాక్షసులు - పంతంబు చెడి రాముబాణాగ్నిఁ బడుట
యంతయు నటఁ జూచి యాచుప్పనాతి - సంతోష మెడలినఁ జని లంకఁ జొచ్చి
యాసుధర్మాస్థానమందుఁ జింతామ - ణీసింహపీఠి నుండెడి యింద్రుఁ డనఁగ
మానితం బగు సభామంటపవేదిఁ - బూన్కి సింహాసనంబున నున్నవాని690
గరుడోరగామరగంధర్వయువతు - లురుమతిఁ గొల్వఁ గొ ల్వున్నరావణుని
ఐరావతోగ్రదంతాగ్రసంఘట్టి - తోరస్స్థలస్థగితోరుభూషణుని
సకలలోకైకభీషణుని సంగ్రామ - వికటభాషణుని విద్వేషదూషణునిఁ
చారులయందును జనవరులందుఁ - గోరి బొక్కసమందుఁ గోరికలందు
గని మ్రొక్కి యేడ్చుచుఁ గరములు మొగిచి - తనలోని ఘనవిషాదము తోఁపఁ బలికె.
“అసురేంద్ర! లోకంబు లన్నిటియందు - నసమానసత్త్వుండ ననుకొందు వీవు!
కడిమిమై మూఁడులోకంబుల రిపులఁ - గడఁగి చంపితి నని గర్వింతు వీవు;
కడఁక నారాజ్య మకంటకం బనుచు - నొడివి పెల్లుబ్బి వినోదింతు వీవు;
గూఢచారులయందు గుప్తంబులందు - రూఢిగాఁ దెలియుచు రూపించువాఁడె
సకలలోకములకు స్వామి నాఁ బడును - వికటంబు లైన నీవిద్యలకలిమి700
నీవిక్రమంబును నీభుజాబలము - నీవిభవంబు లన్నియు మున్నెకాక
యింకఁ జెల్లునె? యిది యెట్లంటి వేని? - కొంకక విను భానుకులపావనుండు
తనతండ్రి దశరథధరణివల్లభుఁడు - తనుఁ బంప రాముఁడు తాపసవృత్తి
తనకు గాదిలిసహోదరుఁడు లక్ష్మణుఁడు - తనదేవి సీతయుఁ దాను నేతెంచి
మును దండకావనంబునకును వచ్చి - యనుకంప మునులకు నభయంబు లిచ్చి
వచ్చి యిమ్ములఁ బంచవటి నున్నచోట - నిచ్చలోఁ గామించి యేను డగ్గరినఁ
గర మల్గి నన్నిట్లు గాసిసేయుటయు - ఖరునితోఁ జెప్పిన ఖరుఁడు బిట్టలిగి
రోషించి లయకాలరుద్రుండువోలె - దూషణత్రిశిరులతో దండు వెడలి
నరభోజనులు పదునాలుగువేలు - వరవీరభటులతో వడి నేగుదెంచి
బలువడి రఘురాముబాణాగ్నిశిఖల - బలములు దానును భస్మమై మడిసి;710
రటు గాన నాభంగ మంతయు నీగ - నిట నీవె కాక ది క్కెవ్వరు గలరు?
