పుట:Ranganatha Ramayanamu.pdf/180

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

ద్రుంచి జోదును ద్రుంచఁ దోడ్తోడ మఱియు - ముంచె రామునిదేహమున నంపవెల్లి
నాయంపతండంబు నాతఁడు సరకు - సేయక తనుసురశ్రేణి కీర్తింప
నుష్ణాంశుకులుఁ డగస్త్యునిచేతఁ గొన్న - వైష్ణవచాపంబు వడి నెక్కువెట్టి620
శింజిని మ్రోయించి శితసాయకముల - భంజించె రాక్షసప్రవరుకేతనము
మఱి వాఁడు రాముమర్మము లుచ్చిపాఱఁ - గఱుకుటమ్ములు నాల్గు గద్దించి యేయ
రక్తసిక్తాంగుఁడై రాఘవుం డంత - నక్తంచరుని నొంచె నారాచనిహతిఁ
బటుబాణ మొకట చాపము దుంచి వైచె - యట నాలుగిట వానిహయములఁ జంపి
సారథిఁ బడనేసి సాయకవహ్ని - కారథం బపుడు పూర్ణాహుతి చేసె
విలు గోలుపడి యిట్లు విరథుఁడై ఖరుఁడు - ప్రళయకాలాంతకప్రతిముఁడై కేలఁ
జలమునఁ గడగొంచుఁ జనుదెంచుటయును - జలియించె గిరులతో జగతి యంతయును
నప్పుడు రఘురాముఁ డాదుష్టదైత్యుఁ - దప్పక గనుఁగొని దర్పించి పలికె.
"నోరిరాక్షస! వినరోరి! నాచేత - శూరత నీ కేల చొప్పడు నింక?
నీబలంబులు సచ్చె; నీవారు తెగిరి; నీబాణసంపద నిర్మూల మయ్యె;630
నరుదుగా నీదండకాటవిఁ దొల్లి - పెరిగి సన్మునులఁ జంపినపాపఫలము,
కుడువఁ గాలము వచ్చెఁ; గుడుతుగా కింక; - నడరి వధింతు ఘోరాజిలో నిన్ను;
ననవుడు ఖరుఁ డప్పు డారాముఁ జూచి - కనలుచుఁ బలికె దోర్గర్వంబు మెఱసి
“యేల రాఘవ! నీకు నింత గర్వింప? - నాలంబులోఁ గొంద ఱల్పులఁ జంపి
కెలయుచు నిను నీవె కీర్తించుకొనెదు - కులజుండు తను దానె కొనియాడుకొనునె?
కదిసి పోరాడు నాకడిమియుఁ జూడు; - ఇదె గదాధరుఁడనై యేతెంచినాఁడ
దేవతలకు నైన తీరదు గెలువ - నీవు నాముందఱ నిలువ శూరుఁడవె?
యొండొండఁ గడఁగి నీయొడలిమాంసములు - చెండాడి నేఁడు నాచెలియలి కిత్తు.”
నని మహాగదఁ ద్రిప్పి యడరి వైచుటయు - ననిలునివేగంబు నర్కుతేజంబు
ననలునివేఁడిమి యశనిబెట్టిదము - ఘనగదారూపమై కదసినయట్లు640
చనుదేర నుద్దండచండకాండములఁ - గనల కారాముఁ డాగదఁ ద్రుంగనేసి,

ఖరుఁడు శ్రీరాముల నెదుర్చుట

"యోరి! నీగర్వోక్తు లుబ్బును మదము - దీరెనె? బింకముల్ దీరెనే?" యనుడు
గద్దించుచును వాఁడు కడువడితోడ - నద్దనుజుండు మహారోషమునను
గ్రక్కున వృక్ష మొక్కటి పెల్లగించి - చిక్కినభుజశక్తిఁ జిరజిరఁ ద్రిప్పి
"చావు" మటంచును జయ్యన వైవ - నావృక్షమును ద్రుంచి యపుడు రాఘవుఁడు
ఖరునిపై ఖరకరకరసహస్రాభ - శరసహస్రము లేసి చాల నొప్పింప
నొచ్చియు వాఁడు తనూరక్తధార - పిచ్చిలఁ దెచ్చుకో ల్బీరంబు మీఱ
నెదురుగాఁ జనుదేర నీక్షించి రాముఁ - డదయుఁడై భువనంబు లన్నియు వణఁక