పుట:Ranganatha Ramayanamu.pdf/176

ఖరునికేతనముపై గ్రద్దలు వాలె - తురగముల్ మ్రగ్గె నెత్తురువాన గురిసె.
నక్కలు వాపోయె నభము భేదించెఁ - జుక్కలు డుల్లె పక్షులు చుట్టు నఱచె
మఱియు నుత్పాతము ల్మహి నాకసమునఁ - దఱుచుగాఁ దోఁప నింతయు భీతిలేక
ఖరుఁ డీతెఱంగునఁ గడఁకతో నడచి - యరు దైన యాదండకాటవిఁ జొచ్చె
ననుపమాకృతి రాముఁ డక్కలకలము - విని పర్ణశాలకు వెలుపల నిలిచి
యవనిపై దివముపై నపశకునములు - వివిధములనుఁ గొంచు వెసఁ దమ్ముఁ బిలిచి
"సౌమిత్రి! సమరసూచకనిమిత్తములు - భూమిపైఁ బెక్కులు పుట్టుచున్నవియు
రట్టడి ముక్కడి రక్కసి మఱియు - దిటయై బలములఁ దెచ్చెఁ గావలయు
నదె సైన్యఘోషంబు లట్ల కానోపు - నదె మహాబలధూళి యఖిలంబుఁ గప్పె500
నవ మైన రణ మబ్బె నా కటుగాన - నవహితమతిఁ బూని యాలస్య ముడిగి
జనకజ నిక్కడఁ జన దుంప నింకఁ - గొనిపోయి యగ్గిరిగుహ నుండు" మనిన
“నినవంశవల్లభ! యే నెట్లు పోదు - నినుడించి యటుఁగాన నీవు సీతయును
బర్వతగుహఁ జేరి పరికింపు మేను - దుర్వారదనుజులఁ దుంతు మీకృపను“
అన విని "వీరితో నాలంబు సేయ - నెనసె వేడుక నాకు నీ వుండవలదు;
జనకజ తలఁకెడుఁ జను" మన్న సీతఁ - గొనిపోయి పర్వతగుహఁ జొచ్చి యుండె.
అంత రాముఁడు ప్రళయాంతకుపగిది - నెంతయుఁ గోపించి యేపు దీపించి
యమితమునిత్రాణ మగు కృపాణంబుఁ - గ్రమ మొప్పగా వజ్రకవచంబుఁ బూని
శరశరాసనములు చతురుఁడై తాల్చి - యురుతరతూణీరయుగళంబుఁ బిగిచి
కొండపొల్లుగ వచ్చు కుండలీకుండ - లుం డన విల్లు పెల్లుగ నెక్కుపెట్టి510
యగణితధ్వనులు మిన్నంతయుఁ బగుల - తగిలి చాపము గుణధ్వని చేయుచుండె.
నింద్రుండు మొదలుగా నెల్లదేవతలు - సాంద్రరత్నవిమానసహితులై నపుడు
చద లెల్ల నిండి యెంచఁగ రాముఁ డొకఁడు - పదునాల్గువేల నప్రతిమవిక్రముల
ఖరదూషణాదిరాక్షసుల నేరీతిఁ - బొరిఁగొనునో చోద్యముగఁ జూత మనుచుఁ
గనుఁగొనుచుండిరి కపటదానవుల - ఘనుఁడు రాముఁడు ద్రుంచుఁగా కంచు సారె
దేవర్షిగణములు దివినుండి తాము - దీవించుచుండిరి దివిరి పల్మాఱు
పదివేలకోటులభానుతేజములు - పొదిగొను లోకము ల్పొదివిన యట్లు
రామునితేజ మరణ్యభూజములు - భూమియు నభము నబ్ధులు గప్పుటయును
జడమతులై సర్వసంభ్రమం బుడిగి - మిడుకుచుఁ గన్నులు మిఱుమిట్లు గొనఁగ
కడునంధులైన రాక్షసులను జూచి - కడఁకతోఁ బల్కె నాఖరుఁడు దూషణుని520
"ఇది యేమి దూషణ! యీసేన నడవ - బెదిరెనో? పరసేన యే దడ్డపడెనొ?"
యనిన దూషణుఁ డేగి యటఁ జూచి వచ్చి - “దనుజేశ! రాము నుద్దండతేజంబు
కలయఁ బర్వుటయుసు గతి దప్పె" ననుడు - నలుకమై ఖరుఁడు సైన్యములఁ దిట్టుచును