పుట:Ranganatha Ramayanamu.pdf/173

నీవిలాసంబును నీవయోరూప - లావణ్యమును నింతులకు నెందుఁ గలదు?"
నావుడు నాశూర్పణఖ రాముఁ జూచి - వావిరిఁ బల్కె దుర్వారయై నిలిచి
“యావిశ్రవసుకొడు కఖిలకంటకుఁడు - రావణుఁ డుగ్రవిక్రమయశోధనుఁడు
నాపటుసత్త్వున కనుఁగుజెల్లెలను - నాపేరు విను శూర్పణఖ యండ్రు తెలియ,400
నీరూపురేఖలన్నియు సరి చూచి - కూరిమి నీకు నాకును దగు నంచు
కామించి వచ్చితిఁ గడు నొప్పురూపుఁ - గామించినప్పుడె కైకొన నేర్తు;
నెందైనఁ జన నేర్తు; నేవస్తు వైనఁ - బొందుగాఁ దే నేర్తు; భోగింప నేర్తు;
నున్నది యేల నాయొప్పు భావించి - నన్నుఁ బాణిగ్రహణంబు గావింపు
మిది కులగుణహీన యిది వికృతాంగి - యిది నీకు మఱి తగునే? యటుగాన,
నీమెలఁతుకఁ బట్టి యిప్పుడే మ్రింగి - రామ నీకోరిన రతి సల్పుదాన;"
ననవుడు తనుఁ జేర నాసీతఁ దిగిచి - కొని రాఘవుఁడు దానికోర్కికి నవ్వి
కొంత హాస్యముఁ జేయఁ గోరి యాదనుజ - కాంతవికారంబుఁ గనుఁగొని పలికె,
“నే నింతి గలవాఁడ నిది నన్ను నమ్మి - పూని నాతో వనంబునకు నేతెంచెఁ
దగిలి నీ కొప్పింపఁ దగ దీలతాంగిఁ - బగగొని సవతితోఁ బడఁజాల వీవు;410
ఈనాతి లేకున్న నింతకు మున్నె - యే నినుఁ గైకొందు నిప్పు డేమాయె;
వాఁడె నాతమ్ముఁడు వరతపోధనుఁడు - వాఁడు నాకంటెను వరరూపధరుఁడు
తన కొక్కచక్కనితరలాయతాక్షి - ననుకూలవతిని నిత్యముఁ గోరుఁ గాన
నినుఁ బొంద నాతఁడు నేర్చు నం దరుగు" - మనవుడుఁ గాఁబోలు నని డాయఁబోయి
“నెలకొని లక్ష్మణ! నిన్నుఁ గామించి - కలయ వచ్చితి నన్నుఁ గైకొను" మనుడు
నారామునుద్యోగ మతఁడును తెలిసి - ధీరుఁడై దానితోఁ దెఱఁగొప్పఁ బలికె,
"మెలఁత మాయన్నఁ గామించితి తొలుత - దలఁపున నటుగానఁ దగదు నిన్ బొంద,
సీత నిన్ బోలదు చెలువంబునందు - నీతఱి దీటును నీమురిపెంబు
భాతి నింకొకసారి పరికించెనేని - సీత నొల్లక నిన్నుఁ జెందు రాఘవుఁడు
రాముసన్నిధికి నో రమణి! పొమ్మనిన - సౌమిత్రిమాటలు సత్యంబు లనుచుఁ420
దామసి తనరోఁత దలఁపక మఱియు - రామునికడ కేగి రతికిఁ బ్రార్థించె.
“వలవ దాతనిఁ బొందు వనిత! నీ" వనిన - జలజాక్షి మఱియు లక్ష్మణునిఁ బ్రార్థించెఁ
దమ్ముఁ డన్నను నన్న తమ్మునిఁ జూప - ద్రిమ్మరి తనకోర్కి తీదీపులాడ.
మఱి మన్మథునిసూత్రమహిమచేఁ దిరుగు - తెరబొమ్మయో యనఁ దిరిగెఁ బేరాస,
విరసవర్తనముల వెలఁది యిబ్భంగి - నిరువురసన్నిధి కెడఁదాకి తాఁకి
వేసరి యన్యోన్యవివశవర్తనల - గాసిల్లి యెంతయుఁ గడు నల్గి పలికె.
"నోరిమానవులార! యొకపేదరాలి - గాఱించుతెఱఁగునఁ గాఱింపఁ దగునె?
యేను గోపించిన నింద్రాదిసురలు - నైనను మ్రింగుదు నట మర్త్యు లెంత?